Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

the soloist

"Ηξερα μονο ενα μερος της ιστοριας του.

Ηξερα οτι μολις ξημερωνε,επαιζε βιολι πανω σ ενα καφάσι απο γαλατα

κρεμαμενος καπου αναμεσα σε παιδι θαυμα και χαμενο ταξιδιωτη.

Καθε βραδυ ο φιλος μου ο Ναθανιελ σκεπαζει τα οργανα του και ξαπλωνει

αναμεσα σε κλεφτες και πορνες

αναμεσα σε μεθυσμενους,πεσμενους στους δρομους....

...Υπαρχουν ανθρωποι που μου λενε οτι τον βοηθησα.

Οι ειδικοι στη διανοητικη υγεια λενε πως μονο και με το να ειμαι φιλος του

αλλαζει η χημεια του εγκεφαλου του και βελτιωνεται

ο τροπος με τον οποιο λειτουργει στον κοσμο.

...Μπορω να πω πως βλεπωντας τη δυναμη του Αιερς,

την ταπεινοφροσυνη του την πιστη του στη δυναμη της τεχνης του,

εμαθα την αξιοπρεπεια της αφοσιωσης σε κατι στο οποιο πιστευει κανεις.

Της σταθερης πιστης... πανω απ ολα της πεποιθησης διχως αλλο πως

θα σε οδηγησει σπιτι σου."

.

Μια εντελως ταξιδιαρικη ταινια για τη φιλια αναμεσα

σ ενα δημοσιογραφο που χει χασει τις λεξεις του

και ενα αστεγο σχιζοφρενη μουσικο που χει χασει το δρομο του.

.

Για δυο φιλαρακια μου...

το Δημητρουι που με ρωταει με απορημενα ματια τι ειναι η σχιζοφρενεια

και το Σωσακι που περνα στις εφημεριες αφηνοντας σπιτικη τυροπιττα

.

.

Σας ευχαριστω που υπαρχετε διπλα μου σμιλευοντας την υπαρξη μου