φφφφφφφφφ....

Ειναι ενα ονειρο που ερχεται σχεδον καθε βραδυ πανω απο ενα μηνα τωρα,

σαν αυτοτελη επεισοδια.Ειμαι λεει ενα πλασμα πολυ πολυ μικροσκοπικο,

μικροσωμο και ντυμενο στα κοκκινα,ζω σε μια χαμηλη κουφαλα ενος δεντρου

που δεν εχει πορτα...μια κουφαλα καθαρη,στο βαθος αριστερα το κρεβατακι μου

με κοκκινα σεντονακια,δεξια ενα τραπεζι με κοκκινο τραπεζομαντηλο που χει

πανω ενα βαζο με λουλουδια και ενα μικρο εικονακι του γεροντα Πορφυριου ,

2 καρεκλες με κοκκινα μαξιλαρακια διπλα

και ενα κιτρινο φωτακι γλυκο να κρεμεται απ το ταβανι...

ζω μονη μου εκει,αν και δεν εχει πορτα το σπιτακι μου...

ξημερωνει ο Θεος τη μερα και τριγυριζω μες τους δρομους αναμεσα

σε ψηλους και μεγαλους ανθρωπους...μες τη χαρα..

σχεδον χορευοντας αναμεσα στα ποδια τους.

Οποτε ειναι να συνομιλησω με καποιον και απλωσουμε τα χερια να αγγιξει ο ενας τον αλλον

τοτε γινομαστε στο ιδιο υψος

...ματια και καρδιες αντικρυ...μεσα σ ενα συννεφο...

και μετα παλι γινομαι μικρο...

καποια στιγμη στο ονειρο ανταμωνω τη μητερα μου που μου δινει υλικα

για ζυμαρι και στο τελος του ονειρου ειμαι στο σπιτι να φτιαχνω πιττες

γλυκες μες το αλευρι και το μελι να χω να μοιρασω...

καθε βραδυ,

καθε βραδυ,

καθε βραδυ αυτο το ονειρο μ αυτο τον βασικο σκελετο...

και ξυπνω με μια γευση απο μελι...

Προχτες ηταν τα γενεθλια μου (20.12)εκλεισα τα ματια και εβαλα ευχη

φφφφφφφφ .....

Εφημερευω σημερα...κλειστη εσωτερικη εφημερια...

2 νοσηλευτες εφεραν 2 μπουζουκια και στην τραπεζαρια

μαζευτηκαν ολοι και τραγουδουσαν με χυμους και πατατακια...χορευαν...

καθισα μαζι τους και οπου ηξερα τα στιχακια τραγουδουσα.

Δεν ξερω γιατι συγκινηθηκα μεσα μου τοσο πολυ...

τους εβλεπα ενα-ενα και η καρδια μου ανακαλουσε την ιστορια τους,

εγινα παλι εκεινο το μικρο πλασμα στα κοκκινα που ανετα θα μπορουσα

να χαρισω τις μελοπιττες και να ζητιανεψω την αγαπη τους.

Εκανα και παραγγελια, τραγουδησα "το διχτυ"...γελουσαμε...

εσκυψα σε μια "ασθενη" που στα 55 της κανει την πρωτη της νοσηλεια και της λεω

αυτα τα Χριστουγεννα θα τα θυμομαστε

χαμογελασε γνεφοντας καταφατικα με το κεφαλακι της...

Αυτα...τα ονειρα ειναι η βασιλικη οδος για το ασυνειδητο ελεγε ο Φρόυντ

γι αυτο μαλλον νιωθω πως παραμιλω ξημερωματα...