για τις εξετασεις ειδικοτητας και αναρωτιεμαι ποιος
δρομος περνα μεσα απο την καρδια και φτανει σε φλογιτσα αγαπης.
οταν ειχα τελειωσει τη σχολη πριν 2 χρονια σχεδον, με
τραβουσε η παιδοψυχιατρικη αλλα βλεποντας τις αναμονες
τ αφησα εντελως μεσα μου,ξεχαστηκε και εγυρα στην
παιδιατρικη ή την παθολογια ...μεχρι πριν 2-3 βδομαδες.
ειχαμε παει με μια παρεα στην Παναγια του Μαχαιρα,προσκυνησα
και περπατουσα να φυγω απο το μοναστηρι προς το αυτοκινητο
την ωρα που ερχοταν ο ηγουμενος.
σταθηκαμε στην πορτα 2 λεπτα και ειπαμε 2 κουβεντες.
πως σε λενε..με τι ασχολεισαι..και τι ειδικοτητα θελεις να κανεις
-μαλλον παθολογια πατερ,η παιδιατρικη...δεν ξερω
εμεινε λιγο σιωπηλος και με κοιταζε,ενα βλεμμα δρομος ως τα
καταβαθα ετσι ενιωσα,και ξαφνιαστηκα οταν μου ειπε
παιδοψυχιατρικη να κανεις.
ξυπνησε εκεινη η λαχταρα παλι που δεν ξερω πως να τη
μαζεψω...αν πρεπει να τη μαζεψω...γιατι οποτε ανταμωνω παιδακι
νιωθω τη ψυχη μου να πεφτει στα γονατα.
με προβληματιζουν διαφορα,πρωτα ο εαυτος μου και τα κινητρα
του για τουτη την επιλογη και μετα οι σκεψεις εκεινων που
εχω στην καρδια...
προς το παρων απολαμβανω τις μερες σαν μια διαδρομη
με προορισμο ενα ξεχυλισμα αγαπης...