..κι απ τα δεξια μια αγκαλια...

Οταν επιστρέφω κάνω ενα τηλεφώνημα στη γιαγια,
έχει γίνει παράδοση πια.Αυτη τη φορά μου κρατουσε
και μια εκπληξη..

-Εχει αγρυπνία αποψε στο εκκλησακι του Αη Γιωργη,
εξω απο το χωριο...ερχεσαι και να μεινεις εδώ άπόψε?

Είπα ναι αυθορμητα χωρίς σκέψη,το εκκλησακι εκεινο
ειναι απ τα κρυφά αγαπημένα...χαμένο μέσα στα χωράφια,
πετροχτιστο,χωρίς ρευμα και τόσο μικρο που νομιζεις πως αν
ανοιξεις τα χέρια χωράει μες την αγκαλιά
και είχα να μεινω στη γιαγια............



Πηγα και καθισα στο σκαλοπατακι της πισω πόρτας,
δεξιά ο ουρανος γεματος αστερια και στο βάθος καποια
φωτάκια να λαμπυρίζουν..το γειτονικο χωριο.

Αριστερα το εκκλησακι γεμάτο κερια,οι ψάλτες χωρίς
μικρόφωνο να λενε Αναστασιμα ,καποιοι να κρατάνε
την αναστασιμη λαμπαδα...κι ένα μισοσκοταδο όλο φως..




τα σα εκ των σων...όλα κι όλοι δικά Σου
μικροι κι αναξιοι μα δικοι Σου..

...γι αυτο κι αυτη η ανεξήγητη γλύκα




ο πολυέλαιος με τα κεριά




...κρυφοκοιτώντας απ τη δεξιά πόρτα...η αγκαλιά Της
.........ευτυχώς!