λίγο περπατημα την προηγουμενη κυριακη και φανηκε στο
βαθος το μοναστηρι του Τιμιου Προδρομου στο Εσσεξ ...
και ενιωθα λες και τα δεντρα εγερναν να καλωσορισουν
καθε ψυχη που πηγαινε να αλαφρυνει σ ενα
κερι και ενα στασιδι τη σιωπη της...
μια θεια λειτουργια που μ εκανε σαν μικρο παιδακι
να μη ξερω τι να ζητησω απλα να χαιρομαι που μαι εκει
..και ενα ανοιγμα καρδιας σ ενα ταφο Φως
ψυθιριζοντας σιωπη μεσα στην ησυχια
(ο ταφος του Γεροντα Σωφρονιου)
ματιες απο δω και κει...ολα πολυτιμα,
μες την καθημερινοτητα των ψυχων που ζουν εκει
και ενας ψυθιρος σ' Εκεινην για ολους μας...
σ αγκαλια Αγγελου στο παντα...μακαρι
διψα και λαχταρα και ποθο για κατι απεραντα γλυκο
και ομορφο...
αυτο αφησε αυτη η μερα και της ειχα δωσει
μοναχα ενα κερι...