21/12/08

Εφημερια. Και απ ενα δωματιακι να φαινεται η πολη
απλωμενη και δοσμενη στους ρυθμους της.Πανω στην κλινικη
εγιναν ολες οι δουλειες και κατω στα επειγοντα ησυχια.
Ετσι μαζευτηκα εδω να βαζω τις σκορπιες λεξεις μου
σ ενα τετραδιακι διχως γραμμες,μεχρι να κτυπησει το τηλεφωνο.

Ειναι φορες που περπατω στους διαδρομους και ανασαινει η καρδια
ελπιδα..Αλλες στιγμες αγωνιω και κρυβεται η ψυχη πισω απ την καρδια.

Μια ζυγαρια εντος και μενει μια σιγουρια σε μια Προνοια
που σε κανει να στερεωνεις κερακια στα κυματα.

Κοιτω τις σταλες του ορου και δροσιζεται η καρδια μου.

Πως να το κανουμε ερχονται Χριστουγεννα...