Στο συνταγμα,πριν τους "αγανακτισμενους"

Βρισκομουν εξω απ το μετρο στην πλατεια,κοντα στο
συντριβανι αρκετο καιρο πριν,περιμενοντας ενα φιλαρακι,
οταν καποια στιγμη βγηκε απο τα σκαλια ενας νεος ανθρωπος
που περπατουσε με πατεριστες μιας και τα δυο του ποδια
ηταν ατροφικα.Μου ειχε κανει εντυπωση η παρουσια του,
προσεγμενα ρουχα,ομορφα χτενισμενος και καθως πλησιασε
ειδα οτι φορουσε ακουστικα και μιλουσε στο τηλεφωνο

-αγαπη μου μολις εφτασα,θα σε περιμενω εδω...

Οπως καταλαβαινεις με επιασε η περιεργεια...ηθελα
να δω σε ποια αφεθηκε ξεπερνωντας τα πιθανα εσωτερικα
του διλημματα και ποια τον ειχε αγκαλιασει κουρνιαζοντας
στη ψυχη του...και οπως καθισε αυτος στο παγκακι,καθισα
και γω στα μαρμαρα απεναντι...και περιμεναμε...

Καποια στιγμη σηκωθηκε και κατευθυνθηκε προς το συντριβανι,
δεν αργησα να καταλαβω σε ποια πηγαινε.
Μια κοπελα μ ενα μπαστουνακι που το κτυπουσε στο πατωμα
(δεν ξερω αν ηταν τυφλη ή ποσο ποσοστο ορασης ειχε)
ερχοταν προς το μερος του.
Αγκαλιαστηκαν, φιληθηκαν και προχωρησαν μ α ζ ι ...


Ξερεις,ειναι ενα "μαζι" διακριτικο και τρυφερο
που οδηγει σε ξεφωτο...