"Ο καθένας μας στέκεται μόνος
του στον απέραντο κόσμο,
λουσμένος για μια στιγμή
σε μια αχτίνα του ήλιου.
Και ξαφνικά πέφτει η νύχτα"
Κουασιμόντο
κι ειναι η ανάμνηση αυτής τη αχτίδας που κάνει τη
ψυχή να αγωνίζεται ακόμη,
να φέρνει όλο το πριν στο εδώ και να παλέυει να
αλλάξει μόνο το Τώρα...
με την ελπίδα της ανατολής
8 σχόλια:
...κι είναι αυτή η αχτίδα που φωτίζει κάθε σκοτεινιά και ξημερώνει κάθε μέρα μια νέα ανατολή!
...να σε κλέβει ανύποπτα μια ηλιαχτίδα, μυστικά να σου μιλά ευλογημένα και Ανατολή Φως να γεμίζει την καρδιά!
Φιλιά πολλά!
σα,
πραγματι έτσι είναι..
κάθε μέρα μια νέα ανατολή
και μια νέα αρχή!
σ ευχαριστώ!
να σαι καλα
βίκυ,
σαν παιχνιδι ευλογίας μου ακουγεται!
ανύποπτα,ανεξήγητα και μυστικά
να ξεχειλίζει η καρδιά απο γλυκάδα σου αντεύχομαι!
σ ευχαριστώ...
καλή σου μέρα!
Αυτήν ιδιαίτερα τη φωτογραφία θα ήθελα να την είχα τραβήξει. Που σημαίνει, ότι μου αρέσει πολύ πολύ. Να είσαι καλά να μάς ανατολίζεις!!!
Στα λόγια του Κουασιμόντο προσθέτω και τους στίχους του Γ. Ρίτσου:
"Καθένας μονάχος πορεύεται στον Έρωτα, μονάχος στη Δόξα και το Θάνατο, το ξέρω, το δοκίμασα, δεν ωφελεί... Άφησέ με να'ρθω μαζί σου."
π.κ.
σ ευχαριστώ πολύ!
η φωτογραφια τραβηχτηκε στη κυπρο
σε ενα δεξιοτιμονο αυτοκίνητο..
οποτε την βλέπω λεω δόξα τω Θεώ
που δεν τράκαρα :)
καλό βράδυ!
δέσποινα,
συμφωνώ...
δυο καρδιές καλυτερα απο μία..!
σ ευχαριστώ!
Δημοσίευση σχολίου