Πέμπτη 20 Μαρτίου 2008

οι γραμμές απο ένα μανιτάρι


πλησίαζαν μεταξύ τους,


όσο πλησίαζαν


το κέντρο...

Posted by Picasa

6 σχόλια:

Γιώργος Χρηστινίδης είπε...

... ώσπου εξαφανίστηκαν τελείως τα όριά τους στο κέντρο. Η ομορφιά τους ήταν όσο ήταν γραμμές.

σα είπε...

όσο πλησιάζουν μεταξύ τους, τόσο περισσότερο πλησιάζουν προς το κέντρο, κι όσο πλησιάζουν περισσότερο προς το κέντρο πλησιάζουν και μεταξύ τους...

σαν τους ανθρώπους... όσο πλησιάζουμε ο ένας τον άλλο, τόσο περισσότερο πλησιάζουμε τον Θεό... κι όσο περισσότερο πλησιάζουμε τον Θεό, τόσο πιο κοντά ερχόμαστε και μεταξύ μας... (ένα πολύ όμορφο παράδειγμα του αγ. Δωροθέου)

νάσαι καλά!

Νηφάλια Μέθη είπε...

γιώργο,

πράγματι συνειδητοποιώντας κάποιος
τη μοναδικότητα του κρατάει
και την ομορφία του..

σ ευχαριστώ

Νηφάλια Μέθη είπε...

σα,

βλέπωντας τις γραμμές σκεφτόμουν
αυτό που έγραψες,δεν ηξερα ποιος
το χε πει.Παντα το σκεφτομουν
μονόπλευρα όμως...πλησιαζοντας
το Θεό ερχόμαστε πιο κοντά στον
δίπλα μας,ενώ και το αντίθετο έχει την ίδια αξία! Δεν το χα ποτε "δει" ανάποδα...

σ ευχαριστώ

να σαι καλά και συ!

Βίκυ είπε...

Στη βαθιά καρδιά να γίνουν ένα...

Να είσαι καλά!

Νηφάλια Μέθη είπε...

σ ευχαριστω πολυ βικυ

και συ να σαι καλα! :)

καλη δύναμη!