θα φαμε,θα πιουμε και νηστικοι θα κοιμηθουμε...

25/9/2011 Ηρωδειο Διονυσης Σαββοπουλος

Καπου στη μεση της συναυλιας σε θυμηθηκα,ηταν ολα
τα τραγουδια που μας τραγουδουσες ή σφυριζες στο
σπιτι!Τα τραγουδια που μας μεγαλωσες...ο καραγκιοζης,
η συννεφουλα,το ντιρλαντα,μη μιλας αλλο γι αγαπη,
ας κρατησουν οι χοροι...Ειχε ξεμεινει η θεση διπλα μου
κενη απ τα πραγματα της γυναικας παραδιπλα και
ενιωσα πως νοερα ησουν πλαι,παπαλε μου.Κι ετσι οπως
εβλεπα τον κοσμο μαζεμενο να τραγουδα χαμογελωντας
κατω απ τη φωτισμενη Ακροπολη,το Σαββοπουλο με
200 παιδια να τον κυκλωνουν ντυμενα στις μπλε σχολικες
ποδιες κατω απο τις σημαιουλες...αυθορμητα σου ψιθυρισα
"....να η Ελλαδα που αγαπησες τοσο..."

Δεν στο χω πει ποτε αλλα ενα βραδυ,πρεπει να ημουν 6-7
χρονων,εχα ξυπνησει και ηρθα μεχρι το σαλονι,
κρυφοκοιταξα απ την πορτα και σε ειδα ορθιο γιατι τελειωνε
το προγραμμα της τηλεορασης και ηταν ο Εθνικος Υμνος.
...αχ η Ελλαδα που αγαπησες τοσο...

Ξερεις,μας μεγαλωσες μες την αγαπη,τις μελωδιες,τα παραμυθια,
την αρχοντια της καρδιας σου,στα λουλουδια που φερνεις ακομη
τις Δευτερες στη μαμα,στα καστρα που εφτιαχνες γονατιστος
μαζι μας στην παραλια...και το ατελειωτο χιουμορ σου...

Θυμασαι τι μας ελεγες για το φωτοτυπικο;Πως ζει σ εκεινο το
κουτι ενα μικρο ανθρωπακι που κοιτα τι του βαζουμε ψηλα,
τ αντιγραφει γρηγορα και το πεταει απ εξω.Δεν στο χαμε πει
αλλα ενα απογευμα ανοιξαμε την πορτα της φωτοτυπικης
και τον ψαχναμε.
Ή για το Ελληνικο σημαιακι που ειχες στο υπογειο;
"το ειχε ο Κολοκοτρωνης στο αυτοκινητο του αυτο!"
...και καμαρωωωναμε εμεις....
Θυμασαι που μας εσπασε μια κουκλα;Μας ειχες πει με
ολη σου τη σοβαροτητα να περιμενουμε εξω απ το
δωματιο μεχρι να τελειωσει το Χειρουργειο...

Ελεγες συχνα στο τραπεζι πως πρεπει να βγουμε στην
κοινωνια,να ζυμωθουμε με τους ανθρωπους.Μα ποια
κοινωνια;Το ξερεις πως ακομη και σημερα ο κοσμος
που αντικρυζω καθρεφτιζεται απο τις παιδικες μου αναμνησεις;
Τα παραμυθια,τις μουσικες,τα χαμογελα στα ματια.Μια
νοερη τρυφεροτητα σ ενα κοσμο πουισως καποιοι
αντιγραφουν ζωες και πρακτικα δεν υπαρχουν,οπως τον
κυριο στο φωτοτυπικο... και αλλοι καμαρωνουν για
πραγματα που ποτε δεν ειχαν υποσταση,
οπως το αυτοκινητο του Κολοκοτρωνη...
Και μπαμπα,
ξερεις ποσους ανθρωπους εχω δει εξω απο χειρουργεια;

Παρολα αυτα πισω απο ολα μια γαληνη
και τα λογια σου στ αυτια μου
"θα νιωσω πως πετυχα σαν πατερας αν ερθεις στο προβλημα
και στη δυσκολια μου πεις να βρουμε μαζι λυση"

Δεν θα το διαβασεις αυτο,το ξερω...αλλα δεν εχει σημασια.
Νιωθεις το ευχαριστω μου και στην καλημερα μας και δεν
νιωθω ευγνομωσυνη μονο για το οτι επλασες στοργικα
τις παιδικες καρδιες μας και εισαι σιωπηλα τοσο κοντα...
Σ ευχαριστω που καθρεφτισες στην υπαρξη σου τον αλλον,
το Μεγαλο Παπαλο...
.
.
.
Θα φαμε,θα πιουμε και νηστικοι θα κοιμηθουμε!
...χρονια τωρα η καληνυχτα μας

(παπαλος ειναι σε τρυφερη κυπριακη διαλεκτο ο πατερας)