Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

θα φαμε,θα πιουμε και νηστικοι θα κοιμηθουμε...

25/9/2011 Ηρωδειο Διονυσης Σαββοπουλος

Καπου στη μεση της συναυλιας σε θυμηθηκα,ηταν ολα
τα τραγουδια που μας τραγουδουσες ή σφυριζες στο
σπιτι!Τα τραγουδια που μας μεγαλωσες...ο καραγκιοζης,
η συννεφουλα,το ντιρλαντα,μη μιλας αλλο γι αγαπη,
ας κρατησουν οι χοροι...Ειχε ξεμεινει η θεση διπλα μου
κενη απ τα πραγματα της γυναικας παραδιπλα και
ενιωσα πως νοερα ησουν πλαι,παπαλε μου.Κι ετσι οπως
εβλεπα τον κοσμο μαζεμενο να τραγουδα χαμογελωντας
κατω απ τη φωτισμενη Ακροπολη,το Σαββοπουλο με
200 παιδια να τον κυκλωνουν ντυμενα στις μπλε σχολικες
ποδιες κατω απο τις σημαιουλες...αυθορμητα σου ψιθυρισα
"....να η Ελλαδα που αγαπησες τοσο..."

Δεν στο χω πει ποτε αλλα ενα βραδυ,πρεπει να ημουν 6-7
χρονων,εχα ξυπνησει και ηρθα μεχρι το σαλονι,
κρυφοκοιταξα απ την πορτα και σε ειδα ορθιο γιατι τελειωνε
το προγραμμα της τηλεορασης και ηταν ο Εθνικος Υμνος.
...αχ η Ελλαδα που αγαπησες τοσο...

Ξερεις,μας μεγαλωσες μες την αγαπη,τις μελωδιες,τα παραμυθια,
την αρχοντια της καρδιας σου,στα λουλουδια που φερνεις ακομη
τις Δευτερες στη μαμα,στα καστρα που εφτιαχνες γονατιστος
μαζι μας στην παραλια...και το ατελειωτο χιουμορ σου...

Θυμασαι τι μας ελεγες για το φωτοτυπικο;Πως ζει σ εκεινο το
κουτι ενα μικρο ανθρωπακι που κοιτα τι του βαζουμε ψηλα,
τ αντιγραφει γρηγορα και το πεταει απ εξω.Δεν στο χαμε πει
αλλα ενα απογευμα ανοιξαμε την πορτα της φωτοτυπικης
και τον ψαχναμε.
Ή για το Ελληνικο σημαιακι που ειχες στο υπογειο;
"το ειχε ο Κολοκοτρωνης στο αυτοκινητο του αυτο!"
...και καμαρωωωναμε εμεις....
Θυμασαι που μας εσπασε μια κουκλα;Μας ειχες πει με
ολη σου τη σοβαροτητα να περιμενουμε εξω απ το
δωματιο μεχρι να τελειωσει το Χειρουργειο...

Ελεγες συχνα στο τραπεζι πως πρεπει να βγουμε στην
κοινωνια,να ζυμωθουμε με τους ανθρωπους.Μα ποια
κοινωνια;Το ξερεις πως ακομη και σημερα ο κοσμος
που αντικρυζω καθρεφτιζεται απο τις παιδικες μου αναμνησεις;
Τα παραμυθια,τις μουσικες,τα χαμογελα στα ματια.Μια
νοερη τρυφεροτητα σ ενα κοσμο πουισως καποιοι
αντιγραφουν ζωες και πρακτικα δεν υπαρχουν,οπως τον
κυριο στο φωτοτυπικο... και αλλοι καμαρωνουν για
πραγματα που ποτε δεν ειχαν υποσταση,
οπως το αυτοκινητο του Κολοκοτρωνη...
Και μπαμπα,
ξερεις ποσους ανθρωπους εχω δει εξω απο χειρουργεια;

Παρολα αυτα πισω απο ολα μια γαληνη
και τα λογια σου στ αυτια μου
"θα νιωσω πως πετυχα σαν πατερας αν ερθεις στο προβλημα
και στη δυσκολια μου πεις να βρουμε μαζι λυση"

Δεν θα το διαβασεις αυτο,το ξερω...αλλα δεν εχει σημασια.
Νιωθεις το ευχαριστω μου και στην καλημερα μας και δεν
νιωθω ευγνομωσυνη μονο για το οτι επλασες στοργικα
τις παιδικες καρδιες μας και εισαι σιωπηλα τοσο κοντα...
Σ ευχαριστω που καθρεφτισες στην υπαρξη σου τον αλλον,
το Μεγαλο Παπαλο...
.
.
.
Θα φαμε,θα πιουμε και νηστικοι θα κοιμηθουμε!

...χρονια τωρα η καληνυχτα μας

(παπαλος ειναι σε τρυφερη κυπριακη διαλεκτο ο πατερας)

17 σχόλια:

kovo voltes... είπε...

Και πιο τρυφερό κείμενο δεν θα μπορούσα να διαβάσω...Μακάρι ψυχή μου να έχεις στα μάτια σου πάντα ένα κόσμο πλασμένο με τις παιδικές αναμνήσεις. Με όλα αυτά που σου άφησε ο αγαπημένος σου. Σπουδαία κληρονομιά. Ανεκτίμητη...Και ας μας λένε το λιγότερο ρομαντικούς όλους εμάς που σκεφτόμαστε έτσι. Αυτός ο κόσμος είναι σκληρός και αδιάβατος αν δεν του βάλεις χρώμα...
*φχαριστώ σε για σκέψεις που τις έχω και εγώ. Τις είπες όλες...

Menelaos Gkikas είπε...

μία μπουμπού όπως ένα λευκό ποτήρι κρασί, ένα λευκό τριαντάφυλλο και μία αγνή καρδούλα γεμάτη όρεξη και ενθουσιασμό για πολλά καινούρια πραγματάκια

roadartist είπε...

Συγκινήθηκα! (Όχι πως δε το περίμενες..) :) Μοιάζουμε νηφάλια μέθη μου, ίσως ο κόσμος να μας 'στενεύει'.

Καλά ήσουν και εσύ εκεί;;; :) :) Σε κάποιες στιγμές σε σκέφτηκα! Που να φανταζόμουν πως ήσουν εκεί :)

Υγ είδα το νέο avatar του blog δίπλα.. :) καληνύχτα!

astria είπε...

Αφησα στο τέλος της μέρας να περάσω, καλή μου Νηφάλια Μέθη, κι έκανα τόσο καλά!
Ήταν ό,τι το καλύτερο για ένα χαμόγελο γαλήνης.
Σ' ευχαριστώ!
Να χαίρεσαι τον αγαπημένο σου πάπαλο, να σε χαίρεται:)
φιλιά, καληνύχτα:)

Thalassenia είπε...

Στα πεταχτά διάβασα λίγο, δεν αντέχω να μείνω άλλο. Μου λείπεται.

Καλό ξημέρωμα.

Άιναφετς είπε...

Αχ! Ο Νιόνιος της εφηβείας μου...βλέπεις και εγώ είχα τη τύχη να τον γνωρίσω, ήμουν 14 χρονών και είμασταν μια μεγάλη παρέα στις Σπέτσες όπου τραγουδούσε τα βράδια (ήταν τότε στα πρώτα του βήματα...εξαιρετικός!) και με κοίταξε καλά καλά και μου είπε κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ: "Έχεις τα ωραιότερα χείλη που έχω δει ποτέ"...
Πέταγα!!!
Ευχαριστώ γιατρέ μου που μου ανέσυρες αυτή την όμορφη ανάμνηση!

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Με Συγκίνησες Πολύ!
Τρυφερό, όσο δεν παίρνει. Αληθινό, αιχμηρό, βαθύ, όσο δεν παίρνει.
Καταλυτικό!
Κρατάω στα Πολύτιμα:
"Μια
νοερη τρυφεροτητα σ ενα κοσμο πουισως καποιοι
αντιγραφουν ζωες και πρακτικα δεν υπαρχουν,οπως τον
κυριο στο φωτοτυπικο... και αλλοι καμαρωνουν για
πραγματα που ποτε δεν ειχαν υποσταση,
οπως το αυτοκινητο του Κολοκοτρωνη...
Και μπαμπα,
ξερεις ποσους ανθρωπους εχω δει εξω απο χειρουργεια;"
Πόσο Τυχερή μπορεί να είσαι που αξιώθηκες τέτοιο πατέρα;
Κι εγώ Τυχερή νοιώθω για τον ίδιο λόγο και για τη Μητέρα ομοίως.
Πόσο τυχαίο μπορεί να είναι το Ήθος που εκπέμπεις εδώ και αλλού(είμαι σίγουρη), ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΥΧΑΊΟ!
Είσαι Ευλογημένη!

Βίκυ είπε...

Σκέφτομαι πώς αυτή η διά-πλαση πέρα από το άγγιγμα της αγάπης και τη μετάγγιση ζωής είναι μια αιωνιότητα απτή, που ανα-πνέει το "συναισθάνομαι", που βλέπω στα μάτια σου μικρό.

Να σε χαιρόμαστε!

Ανώνυμος είπε...

Aξιος ο '' παπαλός'' σου .
Ζύμωσε με την απέραντη αγάπη και τρυφεράδα του μα και με την σοφία του , μια σπάνια καρδιά .
Να εισθε παντα και οι δύο καλά .

ruth_less είπε...

Τι όμορφο μοίρασμα! Η στοργή διάχυτη και από τις δύο πλευρές... συγκοινωνούντα δοχεία. Μου θύμισες τόσο έντονα τον δικό μου παπάκι (έτσι τον έλεγα εγώ). Ήξερε πάντα πόσο τον αγαπούσα και η σκέψη του ζωντανεύει την αγάπη του μέσα μου κάθε μέρα...

Μπορώ κι εγώ μαζί σου να του πω "Σ ευχαριστω που καθρεφτισες στην υπαρξη σου τον αλλον,
το Μεγαλο Παπαλο"... γιατί η αγάπη του δεν είχε όρους :)

Καλό βράδυ Νηφάλια Μέθη μου.

Ανώνυμος είπε...

Μαγικό να έχεις αναμνήσεις από τους αγαπημένους που έφυγαν...
Κράτα τις στο σεντούκι με τα πολύτιμα και βγάζε τις συχνά να τις ξεσκονίζεις...

Ανώνυμος είπε...

Γράψε λάθος Νηφάλια Μέθη μου! Με πήρε το συναίσθημα κι έγραψα κάτι πιο προσωπικό!! Εύχομαι Να ζήσει ο παπαλος σου χίλια χρόνια και να σας γεμίζει με όμορφες, γλυκές αναμνήσεις όπως αυτές!!

Βασιλική Ν. είπε...

Να ζήσεις, να ζήσεις, να ζησεις!!!!

Roadartist είπε...

Έχεις πρόσκληση και βραβείο, έλα (αν θες παίζεις) :)

Νηφάλια Μέθη είπε...

***συγχωρεστε με που αργησα τοσο να απαντησω στα σχολια...αν και καθε που διαβαζω τα ιχνη του περασματος σας,καθενος ξεχωριστα χαιρομαι ιδιαιτερα..

@kovo voltes
σ ευχαριστω για τις ευχες :)...ο κοσμος ειναι ελευθερος να λεει οτι θελει..και μεις το ιδιο ελευθεροι να βρισκουμε τις ανασες της καρδιας μας που ναι συντονες του Ουρανου..
μοιαζουμε το ξερεις;



@menelaos gkikas
σ ευχαριστω για το περασμα!
..μακαρι να χουμε μερακι για οτι ομορφο ειτε ειναι νεο ειτε παλιο.. :)


@roadartist μου...

εκανα και γω την ιδια σκεψη σ εκεινη την παρασταση...οτι μπορει να ησουν εκει...και αν δεν ησουν σκεφτομουν πως θα σ αρεσε πολυ να την εβλεπες...
φιλια καληνυχτας,πεθυμησα να μιλησουμε.. :)


@Αστρια μου
χαιρομαι οποτε περνας απο δω...ισως γιατι ησουν απ την αρχη και ισως γιατι παντα αφηνες λεξεις που αγγιζαν την καρδια..
ομορφο βραδακι να χουμε και καλη πορεια προς τα Χριστουγεννα!


@Θαλασσενια μου
μα οτι αγαπας το κουβαλας μες την καρδια σου! ευχομαι και συντομα να νιωσεις αισθητα κοντα σου οτι πεθυμησες και λαχταρας! :)
...περασα απ το λημερακι σου νωριτερα...ο Θεος να αναπαυσει τη μαμα...και να τη νιωθεις αισθητα διπλα σου ευχομαι..



@Αιναφετς

ωω ειχαμε τετοια κομπλιμεντα μαγισουλι... :) τι ομορφες αναμνησεις...παντως αν ξαναβρεθειτε μετα απο χρονια θα σου πει οχι μονο για τα χειλη αλλα και για τις παρηγορες λεξεις που λες που ναι γεματες σοφια και αληθεια..
φιλι φιλι!

Νηφάλια Μέθη είπε...

@Ρεγγινα μου

σ ευχαριστω για την αγαπη που χουν οι λεξεις σου οποτε περνας απο δω..
να σαι καλα..αλληλοκαθρεφτιζομαστε

ομορφη Κυριακη!



@Βικυ μου

ας μας χαριζεται αυτη η αγαπη που φερνει συναισθηση αλλα ταυτοχρονα και η γνωση να αλλαξουμε οτι αλλαζει...νιωθω πως υπολειπομαι και στα 2 τελευταια αλλα που θα παει θα χαριστουν :)

καλη Κυριακη!


@φιλε ανωνυμε,
μ αρεσε πολυ το "ζυμωσε" νομιζω ειναι η πιο ταιριαστη λεξη για τη σχεση γονιων και παιδιων

σ ευχαριστω για το περασμα και που μπηκες στο κοπο να αφησει σχολιο!



@ruth_less μου
χαμογελασα με το "παπακι"
ετσι αποκαλει η αδερφη μου τον πατερα μας...
να σαι καλα πολυ ευχομαι και να γευεσαι τις στιγμες σου μ οτι εχει αναγκη η καρδια!

φιλια πολλα
(πεθυμησα κυπρο :) )


@ανωνυμε..
:) ...το καταλαβα οτι κατι δικο σου περεσυρε τις λεξεις σου...
να σαι καλα ευχομαι και σ ευχαριστω πολυ που εγραψες τοσο αυθορμητα
ομορφη Κυριακη να χουμε!


@Βασιλικη μου...

:)

....να ζουμε!

(σε φχαριστω...)


@roadartist μου

με τιμας διαρκως φιλαρακι μου...
σ ευχαριστω πολυ..να σαι καλα :)

Άιναφετς είπε...

Ω! Προφητικό...γιατρέ μου!
"Τον" ξανασυνάντησα προχθές σε μια εκδήλωση στην Αθηναΐδα... και ξέρεις ποιον πήρε αγκαλιά (?) τον άνδρα μου (Παραμυθάς)!!!
Είναι εφηβικοί φίλοι και συνομήλικοι, εγώ χαμογελούσα εξ΄αποστάσεως...χιχιχι!

ΑΦιλάκι Κυριακάτικο χαμογελαστό!