Σάββατο 7 Μαΐου 2011

από σελίδα σε σελίδα



Αποκοιμήθηκα στον καναπε προχθες
"Στην αγνοια ξεκουραζεται ο ουρανος
Στην κουπαστη του υπνου ο ανθρωπος"

μετροφυλλωντας ενα σημειωματαριο που
αφηνω καμια φορα λιγες λεξεις απο τις
διαφορες συνεδριες στην κλινικη...

σελιδα 19-20:

Πρώτη φορά ένιωσα έτσι σε συνεδρια.
Δεν ξερω γιατι αφεθηκα στις λεξεις σου να με πας
οπου ηθελες,τη στιγμη που ενιωθα οτι ηδη
πατουσα σε κινουμενη αμμο
(ισως με αγγιξαν τα δακρυα της εισαγωγης σου)
και βρεθηκα τελικα καπου παγωμένα,
σ ενα αιχμηρο κρυο αναμεσα στα θελω
και τη φαντασια σου.
Ελεγες και περιεγραφες γλαφυρα εικονες που
δεν μπορουσα πια ν ακουω κι οι σκεψεις σου με
εκαναν ν αγκαλιασω τη ψυχη μου λες και
ηταν παιδι κλεινοντας τα ματια εντος.
Δεν αντεχα αλλο να αισθανομαι τι λες,
μου εκλεβες αερα με τις ανασες
σου αλλα δεν ηθελα να σε διακοψω...
Εβλεπα σιωπηλα τις γραμμες που τραβαγες
στο χαρτι που χα ακουμπησει μπροστα σου
και ακουγα τις λεξεις σου που επεφταν αργα
στο πατωμα και εσπαγαν. Μου εδωσες το χερι
οταν εφυγες ξαλαφρωσες που μιλησες ειπες...
ηξερα πως δεν με ενιωσες καθολου αλλα
δεν εχει σημασια.
Εκλεισες την πορτα πισω σου
και με γεμισες λυπη και ερωτηματικα...

Εχει βαθος το σκοταδι;

Και γιατι καποιος να το διαλεγει συνειδητα;

Καλυτερα να ναι κανεις "καλος" ή "ελευθερος"
και ας διαλεγει συνειδητα το "κακο";
(βαζω τις λεξεις σε "... " γιατι ειναι τοσο σχετικες εννοιες...)

Μηπως απλα δεν ενιωσε ποτε την αναλαφρη
μελωδια της τρυφεροτητας μες την αγαπη;
Δεν ξερω

Με πληγωσες,με στεναχωρεσες,με θυμωσες αλλα
αυτο δεν σημαινει οτι μεσα σου δεν ανασαινει ενας
εαυτος ολοφωτος...καπου κρυβεται...


"Κι ομως πρεπει να βρει ενα νομισμα η ζωη
Ποιο μεταλλο να ειν'αυτο που κρυωνει τα ματια

ποια χαμενη νεοτητα
Που μαζευει το ελεος λιγων στιγμων

σε μια κλωστη ασυγκινητη-ποια να'ναι
Δεντρα σωπασαν, πετρες μοιασανε στις πετρες,

καβαλαρηδες εφυγαν
Ψαχνουν τα μανταλα μιας αλλης πυλης

μα ποια να'ναι αυτη
Σε ποιο καρδιοχτυπο αραγε να βρισκεται,

κλεινουν οι ελπιδες τα παραθυρα,
βραδιαζει ο πονος
Ποιος ειναι εδω, κανεις δεν ειναι-

χωμα ηχολογαει το χωμα

Κι ομως πρεπει να βρει ενα νομισμα η ζωη"



σελιδα 26-27:

Δυο βηματα και καθεσαι ευγενικα
διπλα στην καρδια μου...

πρωτη φορα σε βλεπω και νιωθω οικεια
Ξεδιπλωνεις την ψυχη σου μες τις λεξεις

και αφηνεις το ειναι σου σε μια εντελως
νοερη αγκαλια
Σε συμπαθω...αρμενιζω στην καρδια σου

Ο πονος,το μπερδεμα,τα γιατι,οι αμφιβολιες,

ο πονος, το δακρυ,η δικη σου πραγματικοτητα,
η ελπιδα...
Κλεινεις τα ματια κι αφηνεσαι,
κολυμπας και βυθιζεσαι
σαν σε παιχνιδι εντος.
Κυλαμε στο μαζι της σκεψης και της καρδιας,
εισαι σε ξεφωτο παρολες τις σκιες
Χαμογελας
Χαιρομαι

Σιωπω

"Πιο μακρια πολυ μακρια το πραο τραπεζομαντιλο
-η συναντηση
Καλημερα ποταμακι μου, ειμαι μοναχος,

ειμαστε κι οι δυο μοναχοι μας
Τα κρυσταλλα ευωδιασανε,

τωρα μας λειπει μονο ενα καραβι
Ενα μαντιλι μονο για να διαγνωσουμε το τελος
Γιατι τοσους φακελους ελαβα γεματους

συννεφα και θυελλες
Που διψω ενα στομα να μου πει:

ουρανος, και να πλευσουμε μαζι
στο δελτα των ελπιδων"

Ειναι μια πολυ παραξενη γευση οταν κλεινει
η πορτα του γραφειου και μενεις μονος,
μια γευση εγνοιας,συμπονοιας,γιατι,ελπιδας,
νοσταλγιας,φωτος,μοναξιας στο μαζι...
ολα σ ενα αναστεναγμο...

"μεθυσμενο μονοπατι
που εψαξες την τρυφεροτητα..."

τα γερμενα γραμματα ειναι του Ελυτη

14 σχόλια:

kovo voltes... είπε...

Τι σπουδαίο δρόμο διαβαίνεις! Το συνειδητοποιείς? Δύσβατος μερικές φορές, μα σπαρμένος με τόσες εικόνες, λέξεις, συναισθήματα. Φιλτράρισε τα καλά μικρή μου μέσα σου και κράτα αυτή τη χαρά ή τη λύπη, φυλαχτά!

roadartist είπε...

Είσαι ο ιδανικός άνθρωπος, στην κατάλληλη θέση! Να ξέρεις πως αυτό είναι απίστευτα σημαντικό!

Ανώνυμος είπε...

...κι από καρδιά σε καρδιά μια κυ(κλ)οφορία μοναδικής περι-ουσίας, που τοκίζει και με άλλη αφθαρσία την αγάπη...
...αγκάλιασε το "συναισθάνομαι" κι άφησέ το να χτυπά στις φλέβες κοινό παλμό, "νιώθω" κι εύχομαι να ανοίγει κάθε κοχ-ύλι άφοβα στα απαλά σου χέρια...
...αγαπάς τα ταξίδια λες κι αυτά είναι από τα πιο μεγάλα. Η Παναγιά μαζί σου!...

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Ναι!
"δεν ενιωσε ποτε την αναλαφρη
μελωδια της τρυφεροτητας μες την αγαπη;"
Αν την είχε νοιώσει δεν θα επέλεγε ποτέ τίποτα κατώτερο αυτής. Η Αγάπη είναι Δρόμος! Και όποιος τον περπατήσει δεν τον αλλάζει..
Πιστεύω Μέθη μου οτι πάντα η Αγάπη λειτουργεί ακόμη και εν αγνοία μας. Ότι φύτεψες μπορεί να πάρει χρόνο αλλά καρπίζει πάντα..

Ανώνυμος είπε...

Χάος και παγωνιά εχει το σκοτάδι της ψυχής .
Η Παναγία να σε ευλογεί πάντα να κάνεις αυτό που ξερεις .
Να αγαπάς .

Χριστός Ανέστη χαρά μου .

ραχήλ

ολα θα πανε καλα... είπε...

"Τα επιχειρήσαμε όλα,εκτός από την αγάπη..."
Μου είπε πολλά αυτή σου η ανάρτηση.Να'σαι καλά,κορίτσι μου.

ξωτικό είπε...

Πέρα απ'την ουσία που είναι αυτό ακριβώς που είπε η roadartist,

αυτό :

Καλυτερα να ναι κανεις "καλος" ή "ελευθερος"
και ας διαλεγει συνειδητα το "κακο";

Πολύ με προβλημάτισε... γίνεται αυτό;; ή κάτι δεν κατάλαβα καθόλου.

Σε φιλώ αγγελούδι !!

Νηφάλια Μέθη είπε...

@kovo voltes

δεν ξερω αν το συνειδητοποιω φιλαρακι μου...απλα καποιες φορες το απολαμβανω και το χαιρομαι μεχρι τα καταβαθα και αλλες φορες ειδικα οταν τελειωνει μια εφημερια νιωθω τοσο κουρασμενη ψυχικα και θελω απλα μια καρδια να μ ακουσει μες τη σιωπη να γινουν οι λεξεις πεταλουδες
δοξα τω Θεω για τη φιλια

σ ευχαριστω για το περασμα!
ομορφο απογευμα να χουμε :)

Νηφάλια Μέθη είπε...

Roadartist μου

μακαρι να χαριζεται καρδια και φωτιση! σ ολους οπου και αν μας φερνει ο δρομος μας...

ομορφο βραδυ να χεις παρολες τις αλλαγες του καιρου! :)

Νηφάλια Μέθη είπε...

...χαμογελω...
που με νιωθεις και με τυλιγεις και εισαι κοντα παντου σιωπηλα

σ ευχαριστω για την εγνοια και τη διακριτικη στοργη

Νηφάλια Μέθη είπε...

Ρεγγινα μου

η αληθεια ειναι πως καμια φορα μπλεκομαι και μπερδευομαι μες τις διαγνωσεις...ειδικα τον πρωτο καιρο στην κλινικη ημουν σ ενα χαος και μεσα μου πολλα ερωτηματικα σαν να επρεπε να χτισω τον κοσμο μου και το τροπο που κοιτω απ την αρχη.Ας μας χαριζεται Φως στα ματια φιλη μου...

σ ευχαριστω που περνας και που σκυβεις στις λεξεις μου

ομορφο βραδυ να χεις!

Νηφάλια Μέθη είπε...

Ραχηλ μου..!

Αληθως Ανεστη :)

χαιρομαι πολυ που βλεπω χναρια σου απ το λημερι μου...
σ ευχαριστω για τις ευχες πολυ

να σαι καλα και ολα ομορφα ευχομαι στην οικογενεια σου

καλο βραδυ!

Νηφάλια Μέθη είπε...

"ολα θα πανε καλα"

μου θυμισες το:
"Η γνώσις φυσιεί,η δε αγάπη οικοδομεί"

ας φτιαχνει γεφυρες και να φερνει τις ψυχες μας στο μαζι οτι κοινο μας δενει

ομορφο βραδυ φιλη μου!

Νηφάλια Μέθη είπε...

ξωτικο μου

η αληθεια ειναι πως πρωτη φορα ενιωσα πως περπατουσα μες την καρδια ενος ανθρωπου που συνειδητα ηθελε το κακο και τον θανατο μες το πονο δικων του ανθρωπων...και ενιωσα πολυ παραξενα με το θελω του.Οταν ειχε σηκωθει για να φυγει γυρισε και μου ειπε κατι πολυ αισιοδοξο "ξερω,ειναι η καρδια μου πυρωμενο καρβουνο,το νιωθω αλλα θελω ενα χερι να με αλλαζει σε μαλακο ζυμαρι γινεται;"
Και κοντα σ αυτη την εικονα μου ηρθε ενας αλλος ανθρωπος που μ ενα γυαλινο χαμογελο ψευτιας δεν μπορεις να τον αγγιξεις πουθενα,παρολο που μοιαζει καλος και φαινεται αδιαβλητος δεν μπορεις να τον νιωσεις ουτε εκεινος να σε πλησιασει...και σκεφτομουν (αν μπορει κανεις να συγκρινει...) καλυτερα η κατασταση του πρωτου που καποια στιγμη θα σπασει και θα δει καταματα τη ψυχη του παρα ο δευτερος που μενει μες τη δηθεν καλοσυνη και υπερηφανια του δεσμιος μιας ματαιοδοξιας ή φιλαρεσκειας....δεν ξερω απλα αναρωτιεμαι...

ομορφο βραδυ να χεις!
σ ευχαριστω πολυ

φιλουθκια τσακριστα :*