οικοδεσπότης...Ο Μικρός Πρίγκιπας

Λίγες μερες στην Αθηνα θα με κρατησουν μακρια απο
τον υπολογιστη και τις όμορφες μπλοκογειτονίες σας!

Αφήνω οικοδεσπότη το Μικρό Πρίγκιπα να κερασει λογάκια
και χαμόγελα απ την καρδια του....

"Αυτό είναι το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό.
Μόνο με την καρδιά μπορεί κάποιος να δει σωστά -
αυτά που είναι πραγματικά σημαντικά δεν μπορούν να τα δουν τα μάτια".
Οι μεγάλοι δεν καταλαβαίνουν τίποτα από μόνοι τους,
και είναι κουραστικό για τα παιδιά να προσπαθούν πάντα
και συνέχεια να τους εξηγούν τα πράγματα....

Θα έπρεπε να είχα μαντέψει την τρυφερότητα, πίσω από τα άγαρμπα καμώματά του. Τα λουλούδια είναι τόσο αντιφατικά! Αλλά ήμουν πολύ νέος για να ξέρω να τ' αγαπώ.



- Αν κάποιος αγαπάει ένα λουλούδι που δεν υπάρχει παρά μόνο ένα δείγμα του μέσα σε εκατομμύρια και εκατομμύρια αστέρια, αυτό είναι αρκετό για να νιώθει ευτυχισμένος όταν το κοιτάζει. Σκέπτεται «Το λουλούδι μου είναι κάπου εκεί ...» Μα αν το μικρό αρνί φάει το λουλούδι, θα 'ναι για κείνο σαν να είχαν ξαφνικά σβηστεί όλα τ' αστέρια! Κι αυτό δεν είναι σημαντικό! ...
Δεν μπόρεσε να προσθέσει τίποτε περισσότερο. Απότομα ξέσπασε σε λυγμούς. Είχε πέσει η νύχτα. Είχα παρατήσει τα εργαλεία μου. Άρχισα να χλευάζω τον εαυτό μου για το σφυρί μου, για το μπουλόνι μου, για τη δίψα, για το θάνατο. Πάνω σ' ένα αστέρι, ένα πλανήτη, το δικό μου, τη Γη, βρισκόταν ένας μικρός πρίγκιπας που χρειαζόταν παρηγοριά! Τον πήρα αγκαλιά. Τον κούνησα πέρα-δώθε, νανουρίζοντάς τον. Του ψιθύριζα: «Το λουλούδι που αγαπάς δεν κινδυνεύει πια ... Ζωγράφισα ένα φίμωτρο στο αρνάκι σου ... Θα ζωγραφίσω και μια πανοπλία για το λουλούδι σου ... Θα ...». Δεν ήξερα τι να πω ... Ένιωθα πολύ άσχημα, δεν ήξερα πώς να τον φέρω πιο κοντά μου ή να πάω εγώ πιο κοντά του.

Είναι τόσο μυστηριακή η χώρα των δακρύων.




- Πολύ μου αρέσουν τα ηλιοβασιλέματα. Πάμε να δούμε ένα ηλιοβασίλεμα ...
Μα πρέπει να περιμένουμε ...
- Να περιμένουμε τι;
- Να περιμένουμε μέχρι να πέσει ο ήλιος. Στην αρχή φάνηκες να ξαφνιάζεσαι κι ύστερα γέλασες με τον ίδιο σου τον εαυτό. Και μου είπες:
- Πάντα νομίζω πως είμαι στο σπίτι μου!
Πραγματικά, όταν είναι μεσημέρι στην Αμερική, στη Γαλλία, όλος ο κόσμος το ξέρει, ο ήλιος βασιλεύει. Δεν θα χρειαζόταν παρά να μπορεί κανείς να πάει στη Γαλλία σ' ένα λεπτό για να χαρεί το ηλιοβασίλεμα. Δυστυχώς, όμως, η Γαλλία είναι πάρα πολύ μακριά. Πάνω στο μικρό σου πλανήτη, όμως, θα σου ήταν αρκετό να τραβήξεις την καρέκλα σου μερικά βήματα πιο πέρα. Και τότε θα 'βλεπες το δειλινό κάθε φορά που θα το 'θελες ...
- Μια μέρα είδα τον ήλιο να βασιλεύει σαραντατρείς φορές!
Και λίγο μετά, πρόσθεσε:
- Ξέρεις ... όταν είναι κανείς έτσι λυπημένος, του αρέσουν τα ηλιοβασιλέματα ...
- Τη μέρα που τα είδες σαραντατρείς φορές ήσουνα, λοιπόν, τόσο πολύ λυπημένος;
Μα ο μικρός πρίγκιπας δεν απάντησε.

"Είσαι υπεύθυνος, για πάντα, για αυτό που ημέρεψες"





Τα αστέρια είναι όμορφα, εξαιτίας ενός λουλουδιού
που δεν το βλέπουμε ...

Αυτό που κάνει όμορφη την έρημο,
είπε ο μικρός πρίγκιπας, είναι ότι κάπου κρύβει ένα πηγάδι ...

Το πιο σημαντικό είναι αθέατο ...

«Αυτό που τόσο πολύ μου κάνει εντύπωση με τούτο το παιδί,
είναι πόσο μένει πιστό σ' ένα λουλούδι,
είναι η εικόνα ενός τριαντάφυλλου που λάμπει μέσα του,
σαν το φως μιας λάμπας, ακόμη κι όταν κοιμάται...»
Και τον φαντάστηκα ακόμη πιο εύθραυστο.

Πρέπει να προστατεύομε καλά τις λάμπες:
ένα φύσημα του ανέμου, μπορεί να τις σβήσει...
Και προχωρώντας έτσι, με το χάραμα της μέρας, βρήκα το πηγάδι.


και κάτι τελευταιο απο ενα άλλο,αλλιώτικο "πριγκιπα"
(αν μπορω να πω αυτη τη λεξη...)
το Γέροντα Παίσιο,που τις τελευταιες μέρες τριγυριζουν
αυτά τα λόγια του μες το μικρό πλανητη της καρδιάς μου...

Για να έρθης στην κατάσταση που να μην μπορεις
να χωρέσης την χαρά ούτε να την εκφράσεις,
χρειάζεται να προσέξεις τρία πράγματα:

Να κινείσαι απλά

να μην ασχολείσαι με τους άλλους

να λες την ευχή.