Παραμυθάκι...1

Ο άντρας που φύτευε δέντρα...

(L'homme qui plantait des arbres
The man who planted trees)




Με τα παραμύθια είχα πάντα την αίσθηση ότι
ειμαι ψιλοερωτευμένη μαζι τους.Μ αρεσει πολύ
να ακουω μα πιο πολύ να λέω.Ειδικα αν οι
ακροατές με το ακουσμα της λέξης "παραμυθι"
ανοιγουν διαπλατα τα μάτια τους,χαμογελουν
συνωμοτικά και κάθονται όσο πιο αναπαυτικα
γινεται....παιρνω και εγω το αναλογο υφος και αρχινω..
οι γιατροι πάντως πρεπει να ονομασουν
το συνολο αυτων των συμπτωμάτων οξεια παραμυθιτιδα
και μόνο ομοιοπαθείς μπορουν να τα διακρινουν.

Σημερα είδα αυτο το παραμύθι..η ιστορια ενος ανθρωπου
που αγαπουσε πολύ.Ενιωθε και γι αυτο εκανε πράξη
τα αισθηματα του.Και ηταν τόσο μεγάλη η αγάπη
του που άλλαξε ένα ολόκληρο μέρος μεσα απο την αφοσιωση
και την υπομονη του.

καμια φορα σκεφτομαι ποιες ειναι οι δυνατοτητες
μας σαν ανθρωποι και τι πραγματι γινεται πράξη.

οταν δεν αγαπάμε ότι και να κάνουμε ειναι τόσο αδειο,
κι ασχημο,φαινεται απο μακρια...

θυμήθηκα κάτι που χα διαβασει παλια
"οταν αγαπας λίγο δινεις λίγα,
όταν αγαπάς πολύ δινεις πολλά,
όταν αγαπάς πάρα πολυ τι να δωσεις αντάξιο?
δινεις τον εαυτο σου"

νομιζω ο Γεροντας Πορφυριος το χε πει,
αλλα δεν ειμαι σιγουρη.

στο παραμυθάκι παντως ο πρωταγωνιστης μας
δίνεται ολοκληρωτικα!

εβαλα το βιτεακι με ελληνικους υποτιτλους
αλλα μετα απο καποιο σημειο σταματανε....
γι αυτο αν θελετε πατηστε διπλο κλικ πανω του
και καντε τους υποτιτλους στα αγγλικα
(η ρυθμιση ειναι δεξια...)