Τετάρτη 14 Μαΐου 2008

Παραμυθάκι...1

Ο άντρας που φύτευε δέντρα...

(L'homme qui plantait des arbres
The man who planted trees)




Με τα παραμύθια είχα πάντα την αίσθηση ότι
ειμαι ψιλοερωτευμένη μαζι τους.Μ αρεσει πολύ
να ακουω μα πιο πολύ να λέω.Ειδικα αν οι
ακροατές με το ακουσμα της λέξης "παραμυθι"
ανοιγουν διαπλατα τα μάτια τους,χαμογελουν
συνωμοτικά και κάθονται όσο πιο αναπαυτικα
γινεται....παιρνω και εγω το αναλογο υφος και αρχινω..
οι γιατροι πάντως πρεπει να ονομασουν
το συνολο αυτων των συμπτωμάτων οξεια παραμυθιτιδα
και μόνο ομοιοπαθείς μπορουν να τα διακρινουν.

Σημερα είδα αυτο το παραμύθι..η ιστορια ενος ανθρωπου
που αγαπουσε πολύ.Ενιωθε και γι αυτο εκανε πράξη
τα αισθηματα του.Και ηταν τόσο μεγάλη η αγάπη
του που άλλαξε ένα ολόκληρο μέρος μεσα απο την αφοσιωση
και την υπομονη του.

καμια φορα σκεφτομαι ποιες ειναι οι δυνατοτητες
μας σαν ανθρωποι και τι πραγματι γινεται πράξη.

οταν δεν αγαπάμε ότι και να κάνουμε ειναι τόσο αδειο,
κι ασχημο,φαινεται απο μακρια...

θυμήθηκα κάτι που χα διαβασει παλια
"οταν αγαπας λίγο δινεις λίγα,
όταν αγαπάς πολύ δινεις πολλά,
όταν αγαπάς πάρα πολυ τι να δωσεις αντάξιο?
δινεις τον εαυτο σου"

νομιζω ο Γεροντας Πορφυριος το χε πει,
αλλα δεν ειμαι σιγουρη.

στο παραμυθάκι παντως ο πρωταγωνιστης μας
δίνεται ολοκληρωτικα!

εβαλα το βιτεακι με ελληνικους υποτιτλους
αλλα μετα απο καποιο σημειο σταματανε....
γι αυτο αν θελετε πατηστε διπλο κλικ πανω του
και καντε τους υποτιτλους στα αγγλικα
(η ρυθμιση ειναι δεξια...)

4 σχόλια:

ypomoni είπε...

Πράγματι, ο γ.Πορφύριος το είπε στο Λόγο Περί Θείου Έρωτος...

"Όποιος αγαπάει λίγο, δίνει λίγο.
Όποιος αγαπάει περισσότερο, δίνει περισσότερο
κι όποιος αγαπάει πάρα πολύ,
τί έχει αντάξιο να δώσει;
Δίνει τον εαυτό του".

Τί ωραία ένα παραμύθι να φέρνει στην επιφάνεια λόγια του Γέροντα, ο οποίος στη ζωή του πάντα Τον λάτρευε...

Να είσαι καλά...

Νηφάλια Μέθη είπε...

υπομονη μου,

σ ευχαριστώ πολύ.. και που εγραψες τα λόγια του Γεροντα!
μακάρι να μας δώσει την αγάπη του!
όταν ακουσα λίγο απο το βιο του μου έκανε εντυπωση οι γνώσεις που είχε πάνω σε πολλα θέματα..ακομη και διαλεξεις για φοιτητες ιατρικης ειχε παρακολουθησει!
και δυο λόγια του εμειναν στην καρδιά μου..το ένα ειναι αυτο οσο αγπαμε τοσο πιο πολλα δινουμε.το δευτερο ελεγε οτι ολα γυρω μας,τα λουλουδια η ανατολη ενα ξωκκλησι,ειναι οι μικρες αγάπες που μας οδηγουν στην μεγάλη Αγάπη.

σ'ευχαριστώ πολύ!

καλό μας ξημέρωμα!

ολα θα πανε καλα... είπε...

Αλήθεια,όσο αγαπάμε τόσο πιο πολλά δίνουμε.
Θ'έλω να πω εδώ,κι ας μοιάζει λίγο άσχετο,ότι ευγνωμονώ τη στιγμή που μου έφερε ο Θεός στην πόρτα μου τα δύο ζωάκια μου και που μου έδωσαν την ευκαιρία,αγαπώντας και φροντίζοντάς τα,να γίνω καλύτερος άνθρωπος.
Πάντα ο άλλος,κατά τη γνώμη μου,είναι η ευκαιρία για να δούμε τον εαυτό μας μέσα από αυτόν.

Νηφάλια Μέθη είπε...

όλα θα πάνε καλά,

μ αρεσε πάρα πολυ αυτο που έγραψες για τα ζωακια σου...
πραγματι ο διπλα μας ειναι η ευκαιρια να καθρεφτισουμε τον εαυτο μας και να ανακαλυψουμε ατελειες..
ειχα διαβασει καπου πως μονοι μας, ο καθενας ειναι σαν ενα βραχο ολο εξογκώματα..οταν ομως ειμαστε μαζι μεσα απο τη τριβη της καθημερινοτητας γινομαστε λειοι σαν τα βοτσαλα της παραλιας..

να σαι πάντα καλά! και σ ευχαριστώ για το σχόλιο σου,το νιωσα πολύ αληθινο