Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

219

Ειναι ενα σπιτακι μες το δασος που χωριζει
το νοσοκομειο απ το στρατοπεδο.
Εξω απ την πορτα γραφει 219 και ειναι
βυθισμενο στην ησυχια.Φευγοντας ενα
παιδι μου χαρισε ολα του τα πραγματα,
(η καλοσυνη στους αγνωστους παντα με
γεμιζε χαρα, χαρα και ελπιδα)
και το εφτιαξα στα μετρα μου.
Παλι ευχαριστω τον αγνωστο γειτονα που
εχει ανοικτο το ιντερνετ του και παλι αισθανομαι
μια πληροτητα που γρατζουναει μια ελλειψη
στα καταβαθα μου.
Μαγειρευω, διαβαζω, ζωγραφιζω, ονειρευομαι
και περιμενω τα γραφειοκρατικα για να ειμαι επισημα
στο νοσκομειο.

...κατα τα άλλα το κλαρακι βασιλικου
απο την οαση της ερημου εχει βγαλει ριζες.
Εγω ξερω πως δεν θα ριζωσω εδω,
νοσταλγω ακομη και ας αρχισα να αγαπω
τουτη τη γη.

12 σχόλια:

Διαβάτης είπε...

Μας μάγεψες και πάλιν κοριτσάκι μου μ΄ αυτά τα ολόφωτα πετραδάκια που εναπόθεσες ενώπιών μας ...

Μπορεί νάναι αφιλόξενη η γη που ζεις τώρα , μα δες τις ριζούλες του βασιλικού σου και θα καταλάβεις... όλα κινούνται υπό την Πανσοφία Του !

Σε σκέφτομαι πολύ συχνά :)

Άστρια είπε...

Έαν δάσος ανάμεσα από το στρατόπεδο και το νοσοκομείο: χώροι τόσο διαφορετικοί αλλά δυστυχώς και καμιά φορά συγγενικοί. Ο ένας προετοιμάζει.. ο άλλος προσπαθεί να σώσει..

Κι εκεί σ' ένα σπιτάκι δίπλα σ' ένα βασιλικό που ξεμύτισε από τη ρίζα, μια καρδούλα κτυπά και εκπέμπει φως στο σκοτάδι.

Για κάποιο λόγο, μου θύμισες εκείνα τα πουλιά τ' ουρανού μιας περικοπής:)

Να είσαι καλά φίλη μου και όλα να έρθουν όπως τους πρέπει.
Σε φιλώ πολύ

ruth_less είπε...

Το νοιώθω κάθε φορά που σε διαβάζω - έχεις αυτή την θετική ματιά που ομορφίζει τον κόσμο γύρω σου, δίνει αξία στην κάθε λεπτομέρεια... όπως της αρμόζει εξ αρχής, αλλά οι περισσότεροι την προσπερνούμε στη βιασύνη μας.

Να έλθουν όλα όπως τα ελπίζεις... και ακόμα καλύτερα.

Τα φιλιά μου

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Όπου κι αν είσαι, είσαι ΕΥΛΟΓΙΑ για τους ανθρώπους εκεί όπως και για τους ανθρώπους εδώ της διαδικτυακής ..βαβέλ, αν και το ελπιδοφόρο είναι ότι υπάρχουν φωνές σαν τη δική σου που αρθρώνουν Λόγο! Μην αλλάξεις ποτέ και μη διαπραγματευτείς αυτή σου τη Γνησιότητα που με αφοπλίζει πάντα και μας κάνει να σε περιμένουμε για να μάθουμε ΚΑΤΙ ΑΛΗΘΙΝΟ! Να είσαι πάντα καλά Νηφάλια μου

Ανώνυμος είπε...

Κατοικείς ξανά το όριο, με την ελπίδα της ζωής να ριζώνει στο απίθανο, βεβαιώνοντας την πίστη στην πιο μεγάλη αλήθεια: την Αγάπη!

Μικρό μου!

Σε φιλώ!

Άιναφετς είπε...

Νοσταλγία ναι...έτσι πάει, όταν βάζουμε τον εαυτό μας στην υπηρεσία των άλλων.
Και να μη φυτρώσει ο βασιλικός, είμαι σίγουρη πως θα βρεις μέσα σου αυτή την δύναμη που θα σου φέρει γαλήνη...

ΑΦιλιά πολλά πολλά από την πληγωμένη σου πατρίδα!

Νηφάλια Μέθη είπε...

@Διαβατη

Αργυρω μου..τις τελευταιες μερες διαβαζω αρθρα και το τι γινεται στην Κυπρο μας...Προβληματιστηκα παρα πολυ,διχαστηκα κιολας μεσα μου που δεν μπορουσα να δω τι ειναι για το καλυτερο μας. Θα δειξει ο χρονος...αυτο το "οχι" παντως χαροποιησε πολλους...και η Κυπρος ειναι μικρη δεν θα αφησει κανενας κανενα να απελπιστει..ελπιζω.

Σου στελνω πολλα φιλια και χαιρετισμους στις κορουες :)

Νηφάλια Μέθη είπε...

Αστρια μου.. :)

Ειχαν τις αποκριες τους λιγες μερες πριν τις δικες μας και στο παιδιατρικο ηρθαν οι στρατιωτες και οι στρατιωτινες με μασκες καρναβαλιου και μπαλονια..ακουμπησαν τα οπλα σε μια γωνια και επαιζαν με τα μικρα.Θυμηθηκα το σχολιο σου.
Τα πουλια της περικοπης τα θυμαμαι συχνα..μου δινουν ελπιδες :)

σ ευχαριστω για ολα Αστρια.

Νηφάλια Μέθη είπε...

ruth_less

:) σ ευχαριστω για το περασμα απο το λημερι μου. Καποιες φορες μπορει κανεις να νιωθει γυμνος απο ολα..απο αναγκες,επιθυμιες..και μενει μονο αυτη η θετικη ματια για να χαμογελασει στη ψυχη του παλι και να κανει μια καινουργια αρχη.

Η εγνοια μου ειναι στην ιδιαιτερη μας πατριδα...ηθελα να ημουν στη πορεια σημερα

Να σαι καλα,σου στελνω πολλα φιλια

Νηφάλια Μέθη είπε...

@Τατιανα Καρυδη

Ευχαριστω για τα λογια σου. Γραφω εδω πρωτα γιατι ειναι δικη μου αναγκη,ξαναφρωνω και νιωθω πως μοιραζομαι..αλλα οταν αργησω να γραψω κατι τετοια σχολια με ελκυουν και μου θυμιζουν τη γλυκυτητα του μπλοκκινγκ

Καλη Σαρακοστη να εχουμε!
Καλη Ανασταση να φτασουμε!

Νηφάλια Μέθη είπε...


Το μονο οριο που νιωθω πως περπατω ειναι αυτο της υπομονης μου που ακομη η βιζα μου δεν εχει βγει.. :)

Ερχεται και το πασχα τους και δεν μπορω να φυγω απο τη χωρα...αλλα με ξερεις,βολταρω..

Φιλια πολλα. Καλη Ανασταση να φτασουμε!

Νηφάλια Μέθη είπε...

Άιναφετς

..η πληγωμενη μου πατριδα. Πως τυγχαινει να λειπω παντα οποτε ειναι να παρθει μια αποφαση. Αυτες τις μερες διαβαζα αρθρα και ακουγα απο τους φιλους κατι αποψεις πολυ διαφορετικες. Ειχα μπερδευτει και προβληματιστει πολυ...και η σταση των ευρωπαιων αναμενομενη,μας την εμαθε καλα η ιστορια.Πως θα ναι αραγε η επομενη μερα και ποσες θα ναι οι απωλειες μας; Και οι γονεις μας ειναι αυτοι που εζησαν την εισβολη...παλι απ την αρχη; Δεν ξερω. Θα δειξει ο χρονος και θα κρινει η ιστορια αυτες τις αποφασεις.

Σ ευχαριστω για το περασμα :)
ΑΦΦΦΦ