καλοκαιρινα σεντονια

Είναι καποιες στιγμές εντελως σιωπηλες
και αναλαφρες,ντυμένες πυζαμουλες,

που ερχονται απροσκλητες κρατωντας νοτισμενα

καλαθακια αναμνησεων και ενα καθρεφτη.

Παράξενο,αλλα όταν στρεφω τα ματια εντος,

με βρίσκω σαν παιδι ξεχασμενο να παιζει σε

μια γωνια περιμενοντας μια εγκαρδια αγκαλια

και ενα χαδι αναλαφρο.

Αγκαλιασα εγω εμενα

και μου κανω τα χατηρια...

μου χαριζω νοτες

και χρωματα και βολτες

και καθε βραδυ ακουμπω ολα μου τα παιχνιδια

στον Ουρανο που μας τυλιγει...

Μην το λες εγωισμο,ετσι μπορω να χαριζομαι ευκολοτερα

να μοιραζομαι,ν αγκαλιαζω,να χαιδευω,να ζω

...να ευγνωμονω

Καμια φορα ειναι η αισθηση απ τα καλοκαιρινα σεντονια

παντου...

εχεις τη βεβαιοτητα παρολες τις αστοχιες και τις πληγες

της ημερας πως τα ονειρα θα ναι γλυκα και ο υπνος αναλαφρος

...και ακουμπας ολες τις ελπιδες του Αυριο στον Ουρανο...
να σε τυλιγει...

καπως ετσι μας αγγιζουν οι μερες διδαδοχικα

και μας αναγεννουν διαρκως...