Αναστάσιμα * 3

Θυμάσαι τότε που εσπασε το κλαρακι
της δαμασκηνιας και το τυλίξαμε σ αγαπη;

Μετά όταν το ξεγυμνώσαμε στο Φως;

Κοίτα τωρα...οι καρποι της φροντίδας και σε
λιγους μήνες οι γευσεις της υπομονης και της στοργης

Χαρηκα που εκανε καρπους στο σπασμενο κλαρι...

1.Ζωγραφίζω το χώμα μου
μ ενα ανθισμένο κλαράκι Πνοή μου
και σε ψάχνω
Πως πάλλεσαι αθόρυβα σ ενα Παντού;

2.Ολόφωτο μαύρο με πτυχές
συγχώρεσης
Πόσο βαθιά με τυλίγεις;

3.Χίλια χάδια στο μαζί του Φωτός
χαμογελω στο αεράκι
Νιώθεις τα δάκτυλα μου στο μέτωπο σου;