Πρωτη φορα ερχοσουν και με περιμενες διπλα στην
πλαινη εισοδο κοντα στα δεντρα,δεν μπηκες μεσα.
Χαρηκα πολυ που σ εβλεπα κατεβηκα τα σκαλακια
τρεχοντας με χαμογελο και σταθηκα απεναντι σου.
Αρχισες να μου μιλας και να λες οτι αποφασισες
να μας αφησεις και να πας ν ασχοληθεις με το θεατρο.
(...)
-Με το θεατρο? αφου δεν σ αρεσει η υποκριτικη...
ποτε δεν σ αρεσε...
αρχισα να κλαιω σαν παιδακι ενιωθα πως και συ εκλαιγες
και δεν μπορουσα να σου πω τι ενιωθα ...
Δεν εβλεπα το προσωπο σου πια ουτε εσυ το δικο μου.
Μ αυτο το αισθημα ξυπνησα.
Γελουσες τοσο πολυ οταν οταν στο ειπα μανα μου που
με τυλιξε στοργικα φως γαλαζιο...
Σημερα επρεπε να γινει καθηλωση ενος ασθενη στο κρεβατι,
οδηγιες επιμελητη.Ειναι το χ ε ι ρ ο τ ε ρ ο μου σ αυτη την κλινικη.
Πηγα και τον βρηκα,ενας κυριος 2 μετρα, 100+ κιλα με ξυρισμενο
κεφαλι που πηγαινοερχοταν και μιλουσε μονος του κτυπωντας το
μετωπο του.
Αρχισα να του μιλω και να περπαταμε προς το κρεβατι
δεν ξερω και γω τι ελεγα γιατι ειχα την αισθηση οτι θα
γυρισει το χερι του και γω θα μαθω να πετω.
Σε γενικες γραμμες...πως οι γιατροι του ανησυχουν πολυ
με τη συμπεριφορα του και πως εκριναν καλυτερο για λιγη
ωρα να περιορισουν προστατευτικα το ενα χερι
στο κρεβατι μεχρι να δρασουν τα φαρμακα.
Με κοιταγε εντελως καταματα για λιγο απολυτα σιωπηλος
--φοβηθηκα μεσα μου--
και μετα πηρε μονος του τον ιμαντα τυλιξε το χερι και
εβαλε την κλειδαρια ο νοσηλευτης.
Ξερεις ειναι πολυ σπανιο και ομορφο τοση ταπεινωση
δεμενη με εναισθησια μες τη σιωπη.
9 σχόλια:
πραγματικά πολύ σπάνιο.Γεια σου,κοριτσάκι μου.Δε σε έχω ξεχάσει.
Καλή σου μέρα!
Ένα κεράκι και απο μένα για το φως στην ψυχή σου. Είσαι πολύ δυνατή, να το ξέρεις...
*ταπείνωση...σχεδόν άγνωστο σήμερα. δυσεύρετο συναίσθημα
Ξέρεις , ακτινοβολεί αγάπη η καρδούλα σου .και ζεσταίνεται απο την θαλπωρή της ο άλλος .
Να σαι πάντα καλά γλυκειά μου .
καλό σου μήνα .
ραχήλ
Αυτή η μοναδικότητα και η ταπείνωση κάποιων ψυχών , πόση στ΄ αλήθεια ταπείνωση κρύβει !
Να έχεις πάντα φως στο δρόμο σου αγαπημένη .
Την αγάπη μου.
Μέσα στο μπερδεμένο κόσμο του το μόνο ξεκάθαρο είναι πως ζητά βοήθεια.. ένιωσε πως μπορεί να σε εμπιστευτεί.
Όμορφο μήνα σου εύχομαι νηφάλια μέθη μου.. να σαι καλά!
τι δύναμη πρέπει να κρύβεις μέσα σου
τι δύναμη!
την καλησπέρα μου
Έχω συγκινηθεί για το όνειρο..ως το "μπλε φως", κι έχω συγκλονιστεί για εκείνο το βάδισμα μαζί.. μέχρι την "κλειδαριά"..
Η αγάπη πάντα βρίσκει δρόμο (μου είχες πει) και το φως χαραμάδα να μπει συμπληρώνω..κι εσύ με τα δύο, ανηφορίζεις σε δύσκολα μονοπάτια φωτίζοντας αγάπη!
Νηφάλια Μέθη μου, καλή μου φίλη, να είσαι πάντα καλά!
Σε φιλώ γλυκά.
Μια καληνύχτα:)
Η Ιατρική είναι γεμάτη δυσάρεστα κυρίως -λίγα είναι τα ευχάριστα... και στην ειδικότητά σου πολύ σπάνια θα συναντήσεις κάποιον που να προσφέρεται να τον δέσουν στο κρεβάτι... πρέπεινα βρεις τη δύναμη να μπορείς να καθηλώσεις κάποιον στο κρεβάτι, εσύ η ίδια. Είναι κομμάτι της ειδικότητας και της πραγματικότητας
Νηφάλια Μέθη.
Δεν έχω βρεθεί στην θέση σου ποτέ ως ιατρός ή νοσηλεύτρια, έχω βρεθεί όμως κοντά σε ανθρώπους δικούς μου που έχουν υποφέρει. Με συγκίνησε τόσο αυτή σου η ανάρτηση που με λόγια δεν έχω την ικανότητα να το εκφράσω.
Καταλήγω όμως στον κοινό - φαντάζομαι - παρονομαστή που δεν είναι άλλος από την αγάπη, την ανθρωπιά, την συμπόνια. Και στο μεγαλείο του ανθρώπου που υποφέρει, υποκλίνομαι.
Δημοσίευση σχολίου