Παντα οταν βραδιαζε ενα μικρο κατι,απροσδιοριστα
σιωπηλο τριγυριζε μεσα μου.Οπως εγραφα τοτε...

Τουτη η νυχτα ειναι απροσδιοριστα γλυκια.Νιωθω πως
εκεινο το μικρο εχει καιρο να εμφανιστει,αν και δεν εφυγε ποτε.
Τοσο καιρο ζυμωνοταν με τα εντος μου,λιγο λιγο...σιγα σιγα.
Αλευρι,δακρυ,νερο,Αγαπη...να γινουμε ε ν α ...
Κρατω το σεντονακι μου στη βεραντα και καθομαι σταυροποδι.
Στο βαθος τ αεροδρομιο και καθε τοσο αεροπλανα ν ακουμπουν
απαλα και να σηκωνονται αναλαφρα.Χαμογελω..
Ανοιγοκλεινω τα ματια και γευομαι φως...τι γλυκο βραδυ.
Ξεμπλεξα το κομποσχοινακι και επαιζα με τους κομπους.
Εχει καιρο να Σου μιλησω...εγω που Σου κανα παραπονα οτι
σωπαινεις...Καποιος αποψε μ αγαπα πολυ και αφηνει η
καρδια του ευχουλες,δεν μπορω να το ερμηνεψω αλλιως.
Μια αγαπη να παλλεται παντου τοσο τρυφερα και εντονα.

Κερακι νιωθει αποψε το αερακι σου Ουρανε μου...
και τα ρουχα του ειναι φαρδια.
Παρε με οπου θες φτανει να χεις τα χερια τριγυρω μου
γιατι βλεπεις τη φλογιτσα μου που τρεμοπαιζει...