πηγα στο χωριο να κοιμηθω την Παρασκευη και ετσι απλα
διχως ξυπνητηρι με ξυπνησε η Ανατολη...

σηκωθηκα και πηγα στην αδερφη της γιαγιας,
ειχε αποφασισει να κανει χαλουμια και ηθελα να
παω να βοηθησω.εχω μια παιδικη αναμνηση σαν
φωτογραφια την προγιαγια πανω απο μια μεγαλη
κατσαρολα να ανακατευει το γαλα με κατι σαν
σκουποξυλο.

Η πιο ομορφη παιδικη αναμνηση τουτη η γιαγια...
παντα μια αγκαλια και ενα παραμυθι.Ειχε μακρια
δακτυλα,μυριζε ψωμι και μια μεγαλη καμπουρα να
την φερνει στο υψος μας...μου λειπει καμια φορα..

εφημερια χτες και καποια στιγμη αργα το βραδυ
μου τηλεφωνησαν οι νοσηλευτες να παω πανω
για ενα παππουλη...μπηκα στο δωματιο και ηταν
3 παππουληδες,πλησιασα το δευτερο κρεβατι και
αρχισα στα διαφορα να ρωτω τον παππου απο που
ειναι και να με ρωτα και κεινος...τελικα μες σε κεινο
το δωματιο ειχα με ολους κοινες ριζες.
ο παππους στο πρωτο κρεβατι ειναι συγχωριανος της
μαμας μου,ο παππους στο δευτερο κρεβατι μενει
στο χωριο που με αναπαυει με τις ανατολες του και
ο παππους στο τριτο κρεβατι ειναι
απο το χωριο του πατερα μου.

Χαμογελασα οταν το συνειδητοποιησα.
Τελειωσα οτι ηταν να κανω και εφευγα οταν μου
ειπε ο παππους στο πρωτο κρεβατι να παω κοντα
του να του πω ποια ειναι η οικογενεια μου.
Πηγα.
Τουτος ο παππουλης απο την πρωτη μερα με ειχε κανει
να τον συμπαθησω πολυ,ανεξηγητα.
Πηγαινα να μαθω τ αποτελεσματα απο τις εξετασεις
για να ενημερωνω τους συγγενεις του και χαιρομουν οταν
εβλεπα κοσμο να ερχεται να τον βλεπει.
Καθισα διπλα του και αρχισα να του λεω για τον παππου μου,
τον προπαππου την προγιαγια...

χαμογελασε,εκλεισε τα ματια και οταν τα ανοιξε ψυθιρισε

-ειμαστε συγγενεις...

σιωπησα και χαμογελασα..γεμισαν τα ματια μου που ειδα
δακρυα του..και αρχισε να λεει πως η προγιαγια μου και η
μανα του ειναι αδερφια.
Χαρηκα παρα πολυ...μειναμε να βλεπει ο ενας τον αλλο
χαμογελωντας.

Πως πλεκει η αγαπη τις στιγμες μας,μου λες?
Ποσο κοντα οι κομποι μας και οι σταυροβελονιες μας?
Η καρδια μες την καρδια,
και να μυριζει βασιλικο και αιωνιοτητα.
Τι παραξενα πραγματα μες το νοσοκομειο...