Νηφαλια Μεθη

Δευτέρα 25 Μαΐου 2009

Δες πως τα γερνει το Φως...

...όπως η Αγαπη τις καρδιες μας

9 σχόλια:

Διαβάτης είπε...: Νάσαι πάντα τόσο γλυκειά ,
γεμάτη φως , κι΄ αγάπη ,
Νάχει η καρδιά σου ηρεμιά ,
κι΄ όλο καρπούς γεμάτη !

Την αγάπη μου , Κατερίνα μου ,

φιλιά πολλά ,

:); 26 Μαΐου 2009 στις 1:13 μ.μ.
ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ είπε...: ναι, έτσι μοιάζουν!...
Τα φιλιά μου!...; 26 Μαΐου 2009 στις 7:18 μ.μ.
Katerina είπε...: είναι ώριμα για αυτό; 27 Μαΐου 2009 στις 9:50 π.μ.
Πλώρη είπε...: Από τον Misha σας έμαθα...Σήμερα στο γραφείο δεν έχω σταματήσει να δακρύζω ευφρόσυνα διαβάζοντας μια μια τις αναρτήσεις σας...
Τέτοιας ευαισθησίας γιατροί λαμπρύνουν τα γκρίζα νοσοκομεία μας...
Ο Θεός να σας έχει πάντα καλά!; 27 Μαΐου 2009 στις 10:43 π.μ.
Ελπιδα είπε...: Κοριτσακι...χαθηκες...δε μπαινεις συχνα στο παλιο μας στεκι...να σαι παντα καλα και τοσο γλυκεια..το blogaki μου ειναι καινουριο ακομα θελει δουλεια πολυ...

Με αγαπη Ελπιδα...; 27 Μαΐου 2009 στις 6:28 μ.μ.
Κωνσταντίνος είπε...: Gia alli mia fora me sugklonise to apeiro vathos tis Nifalias Methis. Ekpepmei vathia Agapi kai eisai eulogimenos mono pou tin diavazeis...tin afougrazesai kai telika lugas sto megaleio tis psuhis tis. H agapi oikodomei...opos anaferei kai o Paulos...auti i agapi pou allos tin poulaei allos tin prosferei kai allos tin katarietai. Allos den antehei tin dunami tis kai feugei giati fovatai. Fovos gia agapi...kai o apostolos Ioannis na grafei oti fovos einai elleipsi pistis kai agapis ston Theo. Vlepeis ton kosmo guro sou na karadokei kai na lupase. Kardies gemates fovo kai anasfaleia gaiti leipei ekeino pou tha tis gurei...ekeino pou tha tis kanei na skupsoun sto megaleio tou Theou. Mesa ston kosmiko kukeona adunateis na vreis paromoia hromata..asheto an diaforoi mataia prospathoun na efeuroun luseis !! Doksa to Theo doksa to Theo Doksa to Theo
S' euharisto; 1 Ιουνίου 2009 στις 9:20 π.μ.
Ιμμαήλ είπε...: Γλυκιά μου χίλια βαζάκια με χρυσό φως, να τα ανοίγεις ένα ένα τις δύσκολες ώρες σου στο νοσοκομείο και να σε ζεσταίνουν, να σου δίνουν ελπίδα και στις πιο σκοτεινές ώρες. Μην χάσεις ποτέ την ανθρωπιά σου.
φιλάκια μελένια.; 3 Ιουνίου 2009 στις 1:40 μ.μ.
ολα θα πανε καλα... είπε...: τι ωραία παρομοίωση,πόσο γλυκά λόγια...Έχεις μια πολύ λεπτή και ευαίσθητη ψυχή Κατερίνα μου,χαίρομαι πάντα όταν περνάω από το ιστολόγιό σου,γιατί ξέρω πως εδώ θα βρω κάτι σαν παγκάκι να ξεκουραστώ από το δρόμο και τη σκόνη.
Το προηγούμενο κείμενο με τη γιαγιούλα με συγκίνησε,μου θύμισε τη δική μου.Να είσαι πάντα καλά,κοριτσάκι μου,και πάντα έτσι να είναι η καρδιά σου!
Σε φιλώ.; 9 Ιουνίου 2009 στις 7:02 μ.μ.
Δέσποινα είπε...: Σου γράφω εδώ γιατί στις πιο πρόσφατες αναρτήσεις έχεις βγάλει τα σχόλια. Ήθελα μόνο να σου ευχηθώ καλή δύναμη στη χειρουργική και καλή συνέχεια σε ό,τι κάνεις! Μπορεί να μην αφήνω συχνά σχόλια αλλά να ξέρεις ότι τριγυρίζω τακτικά εδώ, και γεμίζω από μια μέθη νηφάλια!; 6 Ιουλίου 2009 στις 5:39 μ.μ.