Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2009

ειναι ενας κυριος στη κλινικη στον εβδομο οροφο,
που συχνα πιανει τον ορο του και παει και στεκεται κοντα
στο παραθυρο να κοιτα τον ουρανο και να χαμογελα ηρεμα.
...μ αρεσει πολυ να τον βλεπω να ταξιδευει

κοιτα αυτος τον ουρανο και χανεται
και εγω απ τα πλαγια τον κοιτω να χαμογελα και γλυκαινομαι
..νιωθω ευγνωμοσυνη

13 σχόλια:

ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ είπε...

Καλησπέρα!... Ξέρω ότι είμαι καινούριος στην παρέα σου (ήρθα συστημένος από την Ocean Soul) αλλά δε νομίζω να σταματήσω ποτέ να σου λέω ΠΟΣΟ ΖΗΛΕΥΩ το λειτούργημά σου!...

Να 'σαι καλά!...

Ανώνυμος είπε...

Κατερινούλα μου τώρα το ανακάλυψα το blog σου,εύχομαι ότι καλύτερο ψυχή μου..Όλγα(η plou73)..

Νηφάλια Μέθη είπε...

εγκλωβισμενε,
εχουμε κοινο φιλαρακι λοιπον! :)
...μα ολοι μ οτι και αν ασχολιομαστε με Αγαπη δεν εχουμε να κανουμε? απλα στο νοσοκομειο γινονται οι στιγμες λιγο πιο εντονες και τ ανειπωτα λογια μας φωναζουν προκλητικα..

και συ να σαι καλα!
και σ ευχαριστω που περνας και για το σχολιο :)

Νηφάλια Μέθη είπε...

Oλγα μου!

χτες ειχα αφησει το βλεμμα να τριγυρνα στη βιβλιοθηκη του σπιτιου..δεν εψαχνα κατι αλλα κατι εψαχνα..καπως ετσι ενιωθα.
Και μεσα στα διαφορα βιβλια που ανοιξα ειδα την αφιερωση στο βιβλιο που μου χαρισες ενα κυριακατικο μεσημερακι στην πλατεια της Μητροπολης..θυμασαι?!
και σημερα σχολιο απο σενα..διπλη εκπληξη!

να σαι καλα πολυ! και φιλια πολλα στα κοριτσακια σου!

ευχαριστω..

Νηφάλια Μέθη είπε...

(τα παραθυρα στη φωτο δεν ειναι του νοσοκομειου...ειναι απο ενα γλυκο απογευμα καπου στην Αγγλια)

η κοπέλα με το καναρινί φόρεμα είπε...

Αυτά τα χαμόγελα ευγνωμοσύνης είναι τα πιο όμορφα και λυτρωτικά στο τέλος της κάθες μέρας! Καλώς σε ξαναβρίσκω Μέθη μου Νηφάλια!

Χριστίνα (lbt) είπε...

Eμείς πόσο συχνά κοιτάμε στον ουρανό και χαμογελάμε; Μερικές φορές τα πρωινά όταν περπατάω σχεδόν τρέχοντας για να πάω στη δουλειά και με σταματήσει κάποιο φανάρι, στέκομαι και κοιτάζω ψηλά. και μετά σκεφτομαι να χαλαρώσω...
Καλό σου μήνα καλή μου!!

Ανώνυμος είπε...

Ετσι γλυκιά να ναι πάντα η ζωή σου εύχομαι!!Κ ναι εχεις δίκιο, δεν εχει σημασία ποιος εισαι κ τι κάνεις αλλά η διάθεση κ ο τρόπος... Σε ευχαριστούμε για τις όμορφες αναρτήσεις σου που γλυκαίνουν κ τη δική μας ψυχή. Να σαι κάλα! Καλό βράδυ. Δ.

Άστρια είπε...

"Κρυφό βλέμμα Αγάπης" θα μπορούσε να είναι ο τίτλος. Και τα φώτα στα παράθυρα μέσα στη νύχτα να φέγγουν πάντα..

Καλό μήνα Νηφάλια Μέθη μου, φιλάκια πολλά:))

Διαβάτης είπε...

Είναι τόσο γλυκά αυτά τα χαμόγελα των ασθενούντων και οδοιπορούντων αδελφών μας .

Να τρέφεις τη ψυχή σου με όλα αυτά τα χαμόγελα , Κατερίνα μου .

Την καλημέρα μου από την πρωτεύουσα.

Ανώνυμος είπε...

Καμια φορά μέσα απο τον πόνο των ανθρώπων εισπράτεις κ εσύ την αγάπη κ το χαμόγελο του θεού..
Δήμητρα

ολα θα πανε καλα... είπε...

Πολύ τρυφερές σκέψεις.Σ ευχαριστούμε που τις μοιράζεσαι μαζί μας και που αρκετοί από εμάς δεν αισθανόμαστε τόσο έντονα αυτή τη ματαιότητα που χαρακτηρίζει τα ανθρώπινα.

σταυροδρόμι είπε...

όλοι μας αποζητούμε ένα κομμάτι ουρανό... στιγμές που κρύβουν μέσα τους πολύ φως! Είσαι πραγματικά πολύ τυχερή. Καλή δύναμη και ο Θεός να σε ενισχύει στη σημαντική αυτή διακονία.