Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2008

ενα φως που χαιδευει και αγκαλιαζει

"Στα νιάτα μου, μέσω ενός Ρώσου ζωγράφου
που αργότερα έγινε διάσημος,
με είχε προσελκύσει η ιδέα της γνήσιας δημιουργικότητας,
ξεκινώντας με την μορφή της αφηρημένης τέχνης.

Κοίταζα έναν άνθρωπο, ένα σπίτι, ένα φυτό,
παραμορφωμένες φευγαλέες σκιές που οι τρεμάμενες φλόγες
κάποιας φωτιάς έριχναν πάνω στους τοίχους,
και τις διασκεύαζα σε αφηρημένες εικόνες,
δημιουργώντας στην φαντασία μου οπτικά σχήματα
διαφορετικά από την καθημερινή πραγματικότητα.



Ευτυχώς, συνειδητοποίησα γρήγορα ότι δεν μου είχε δοθεί εμένα,
έναν άνθρωπο, να δημιουργήσω «εκ του μη όντος»,
όπως μόνον ο Θεός δημιουργεί.
Καταλάβαινα ότι κάθε πράγμα που δημιουργούσα
προσδιοριζόταν από κάτι άλλο που ήδη υπήρχε.

Ολόκληρος ο κόσμος,
σχεδόν κάθε οπτική παράσταση,
έγινε μυστήριο μιας βαθιάς ομορφιάς που ξεπερνούσε τα κοινά μέτρα.



Το φως άλλαζε, για να χαϊδέψει και να αγκαλιάσει όλα τα αντικείμενα...



Τότε γέμισα με μια λατρεία γεμάτη σεβασμό
για τον Πρώτο Καλλιτέχνη,
τον Δημιουργό των πάντων,
και μια επιθυμία να Τον συναντήσω,
να μαθητεύσω σ’ Αυτόν, να μάθω πως δημιουργεί. "

π. Σωφρονιος

12 σχόλια:

ολα θα πανε καλα... είπε...

το ξέρεις πως στα νιάτα του,ήταν γνωστός με τον Πικάσσο;
Καλησπέρα,χαίρομαι πάντα να σε επισκέπτομαι.Κερνάς και κουλουράκι;
:)

Άστρια είπε...

Σε μονοπάτια ανηφορίζεις καλή μου Νηφάλια Μέθη.
Άς έχεις φως δυνατό...

Να είσαι καλά, πολλά φιλάκια και αγάπη :)) :)

Δημήτρης είπε...

Πανέμορφο και υπέροχα αισιόδοξο.
Αναρωτιέμαι όμως, γιατί ο Θεός να επιλέγει σχεδόν πάντα να μας κρύβεται;..
Την καλησπέρα μου.

Νηφάλια Μέθη είπε...

"ολα θα πανε καλα"

δεν το ξερα :)

και εγω χαιρομαι οταν σε βλεπω και σ ευχαριστω πολυ που περνας!

κουλουρακι..?και τσαι μη σου πω!
και οτι λαχταρα η καρδια μακαρι να χαριζεται..

φιλια!

Νηφάλια Μέθη είπε...

αστρια μου,

η αληθεια ειναι οτι το τελευταιο καιρο νιωθω οτι η ψυχη καθισε σ ενα παγκακι και κοιτα μια την καρδια και μια τριγυρω...
ολα για καλο λεω..και μακαρι ολοι μας σε Φως!

να σαι καλα σ ευχαριστω πολυ!!

Νηφάλια Μέθη είπε...

δημητρη και μενα μ αρεσε μολις το διαβασα..

δεν ξερω αν κρυβεται η γιατι να κρυβεται...μου θυμισες κατι που χα ακουσει παλια.. "ειδες τον αδερφο σου, ειδες το Θεο σου"

να σαι παντα καλα!
και σ ευχαριστω που περνας απο δω!

καλο βραδακι

faraona είπε...

νηφαλια μεθη μου να ρωτησω κατι?

μηπως ειναι μεγαλη επαρση να θελουμε να δουμε πως ΑΥΤΟΣ δημιουργει?
Ρωταω γιατι ετσι το αισθανομαι.
Ε?

ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ

Νηφάλια Μέθη είπε...

Faraona μου,

δεν ξερω...να σου πω πως το ενιωσα...σαν μια διψα να γνωρισει το Θεο και να τον αγαπησει

φιλια και καλο βραδακι να χουμε!

P. Kapodistrias είπε...

Πας καλά!
Προχώρα ολόισια!

Στο βάθος Κήπος!!!

Νηφάλια Μέθη είπε...

π. Π.Κ.

στο Βαθος Κηπος..
όλοι προς ενα Κηπο λοιπον..

σας ευχαριστω που περνατε

την ευχη σας!

Ιμμαήλ είπε...

Καλημέρα χικ χικ μου!
Προσπάθησα να φυτέψω λουλουδάκι στο νέο σου ποστ, αλλά κάτι δεν μου πάει καλά με το λινκ.
Οι φωτο σου είναι πραγματικά υπέροχες, ειδικά η τελευταία. Μα τον βλέπουμε τον Θεό, αυτά ακριβώς τα λουλούδια,το φως, η φύση γύρω μας είναι το πρόσωπό του. Στο χαμόγελο των άλλων μας χαμογελά και αυτός.
Ουφ, είναι ωραίο να κρατάς κάποιον που έφυγε μακριά στην καρδιά σου, αλλά καμιά φορά η λαχτάρα γίνεται δυσβάστατη και η έλλειψη της φυσικής απουσίας δεν αναπληρώνεται.
Για τις ψυχρές μέρες συνιστώ ζεστό μέλι, μια μεγάλη αγκαλίτσα και σου στέλνω και ένα κασκολάκι απο γουνίτσα μέλισσας.
Φιλάκια πολλά! Να είσαι καλά!!!

Νηφάλια Μέθη είπε...

Ιμμαηλ μου,

ζεστο μελακι και αγκαλια λοιπον!
σ ευχαριστω πολυ που περνας..
καλη δυναμη στη δουλεια και σε ολα!

σε φιλώ

υ.γ. πως και διαλεξες αυτο το νικ?