γιαγια Ελενιτσα...

Ηρθα στο νησι μου για λιγες μερες να περασω τα

Χριστουγεννα με την οικογενεια και τα φιλαρακια.

Νιωθω οποτε ερχομαι πολυ ζεστα...

...γινομαι παιδι και γονατιζει η καρδια μες το παιχνιδι.

.

Πηγα χτες το απογευμα στη γιαγια να καθισω λιγο

κοντα της...απολαμβανω το χρονο που μοιραζομαστε,

μεσα σε παλιες ιστοριες σαν παραμυθια,χαμογελα,

πειραγματα,σιωπες.Δεν ηταν σπιτι και πηγα στο

δευτερο της λημερι...την βρηκα να καθεται στην

Παναγια την Αγγελοκτιστη και επιστρεψαμε μαζι.

Στη ζεστασια ενος τσαγιου αρχισε να μου μιλα και

να λεει πραγματα που δεν τα χαμε ξαναπει...

"εχουν περασει τα χρονια Κατερινα μου,

θα στα πω εσενα και οταν ερθει η ωρα να θυμηθεις..."

Και ελεγε για ενα κουτι που εχει μες το ντουλαπι με τα

ρουχα και τα παπουτσια που θελει να της φορεσουμε

οταν πια θα χει φυγει,για το νερο απ τον Ιορδανη ποταμο

που το χει φυλαγμενο,τα 33 κερακια που αναψε ενα πασχα

στα Ιεροσολυμα και θελει να τα ξαναναψουμε και στο τελος

να τα αφησουμε διπλα της...

...αχ Γιαγια μου...μα τι λες πηγα να πω αλλα σωπασα

Την επιασα μια αγκαλια γιατι δεν μπορουσα να μιλησω,

ουτε ηθελα να δακρυσω και μυρισα τα μαλλακια της,

την τυλιξα με ολη μου την τρυφεροτητα και αφεθηκα.

"ετσι ειναι στη ζωη και ευτυχως που ειναι ετσι"

ειπε και δεν καταλαβα το γιατι...ουτε και ρωτησα

.

Η πρωτη κουβεντα που ανοιξε τη μερα μου σημερα ηταν

"κοιμηθηκε η γιαγια Ελενιτσα,η γιαγια της κουμπαρας σου."

Η γιαγια Ελενη...τυφλη, με μια καμπουρα μεγαλη,

ντυμενη στα μαυρα και τα κατασπρα μαλλια της πλεξουδα.

Απο παιδι μ αρεσε αυτη η γιαγια,πηγαιναμε,καθομασταν

διπλα της και ελεγε ιστοριες για τα οσα ειχε ζησει μ ενα χιουμορ

απιστευτο...Ιστοριες απ το Παρθεναγωγειο,τον Μακαριο,

ο γαμος της,τα παιδια της...Δοξα τω Θεω καθε δυο λεξεις...

Θυμαμαι μια φορα που ηθελε να ψηλαφησει το προσωπο

μου και αγγιξε το μετωπο,τα ματια, το πηγουνι και στο

τελος κρατησε τα χερια μου στα χερια της.

Γιαγια Ελενιτσα...ετσι οπως σε ειδα σημερα στην εκκλησια

με κλειστα τα ματακια σου,το πρωτο που ενιωσα ηταν

πως πια μας βλεπεις.Και οταν ειδα το βαφτιστηρι μου

και δισεγγονο σου να παιζει γυρω απ το τραπεζι που

ηταν το κορμακι σου ξαπλωμενο,

χαμογελασα και ταυτοχρονα λυθηκα στα δακρυα ενω

γεμισε η καρδια μου μια χαρα αλλιωτικη...

Ξημερωνουν Χριστουγεννα...Χρονια μας πολλα...!

Δεν θελει πολλα πολλα να φτιαξει η ζωη μας τη μελωδια της...

μερακι και λαχταρα για ζωη χρειαζεται

...διψα ν αγκαλιασουμε οτι αγαπαμε...