catch up στιγμουλες

πριν γραψω οτιδηποτε...
Roadartist μου π ε ρ α σ τ ι κ α π ο λ υ ! !
(και το ποδηλατουι σου σε περιμενει ;) )

Στιγμουλα 1:
Παει ενας χρονος που βρεθηκα σ ενα βιβλιοπωλειο της Αθηνας
να μετροφυλλω παραμυθια...και ηταν ενα που με αγγιξε πολυ
...απο τον τιτλο κιολας ταυτιστηκα με τον πρωταγωνιστη.

"Ο Μαρσελεν που κοκκινιζει"

Πηγα να το παρω στο ταμειο αλλα αμεσως μου περασε η ιδεα
πως τουτο το βιβλιο,ειδικα τουτο, θα θελα καποτε,
καποια στιγμη να το παρω σαν δωρο απο ενα ανθρωπο που
θα με "ηξερε" και θα ηθελε να μοιραστουμε την ιστορια
των 2 φιλων του παραμυθιου

και περασε καιρος....
και η αληθεια ειναι πως ξεχασα το παραμυθι....

πριν 2 μηνες πηγα να αποχαιρετησω την Α. ενα φιλαρακι
που εφευγε για ειδικοτητα στην Γερμανια...φαγαμε παρεουλα
μεγαλη και μετα την πηγα σπιτι...
-περιμενεις 2 λεπτα να σου φερω κατι?
και ηρθε ο Μαρσελεν...που εκτος απο το να κοκκινιζει μου ψυθιριζε
πως "τιποτα δεν ειναι τυχαιο"
και πως μας κυκλωνει αγαπη...

στιγμουλα 2:
πηγα τη Δαμασκηνια που εσπασε το κλαρακι της και τη φυτεψα
στο χωριο...δεν το ξεδεσα ενω ειχαν περασει καμποσοι μηνες.
Φοβομουν μηπως δεν ειχε θρεψει καλα αν και χαιρομουν
απιστευτα με τα φυλλαρακια που εβγαζε στο τσακισμενο κλαρι

Λιγο πριν το Πασχα καθισα διπλα της στο χωμα και με ενα
μαχαιρακι χρατς χρατς .....
Χαμογελασα και χαιδεψα τη πληγη του που το κανει τοσο
ξεχωριστο... ειναι το πιο ομορφο δεντρακι που εχω ανταμωσει
...μας "εδεσε" το "σπασιμο"

Στιγμουλα 3:
Σημερα στις 1μ.μ...Θεου θελοντος θα γινω νονα... :)
Εδω και καποια βραδια οταν ολα ησυχαζουν
ανοιγω τα ρουχαλακια της, χαμογελω μονη μου
και ονειρευομαι...καποια μερα θα βολταρουμε μαζι,
θα τρωμε παγωτα...θα σου παρω το πρωτο ποδηλατο...
θα μου λες τα μυστικα σου...θα κανουμε εκδρομουλες...
θα ζυμωνουμε αγαπη και θα ζυμωνομαστε στην Αγαπη
μακαρι...!

Της εγραψα μια καρτα,να τη διαβασει οταν μαθει γραμματα
...να προσπαθω να της πω πως θα μαι οσο μου χαριζεται
απο τον Ουρανο η δευτερη μανουλα της

Nιωθω ευγνωμοσυνη...

(....πριν 4-5 μερες πριν κλεισω τον υπολογιστη μπηκα στη νομαρχια
απλα να δω τι γινεται με την αναμονη της ειδικοτητας...
και εκει που τοοοσο καιρο εγραφε "αναμονη" τωρα μας λεει "υπο διορισμο"
...ενα εξαμηνο περιπου νωριτερα :)
ειναι απο κεινες τις στιγμουλες που μοιαζουν με τις παυσεις στη μουσικη
...βαθια ανασα με χρωματα μεχρι να ερθει το χαρτι απο το υπουργειο
και θ ανοιξουν τα ματια σ ενα κοσμο
ολοκαινουργιο και γνωριμο μαζι)

καλη αρχη..! (και παλι και παλι ...)

Παει πολυς καιρος να γραψω τις σκεψεις μου
και το οτι εχω σιωπησει γενικοτερα το συνειδητοποιησα
μετα απο μια φαρυγγιτιδα που με κρατησε κυριολεκτικα
αφωνη για καποιες μερες μες την Μεγαλη Εβδομαδα.

Καταλαβα πως ενω θελω να δειχνω τρυφεροτητα και στοργη
στους ανθρωπους που με περιβαλλουν και να χουχουλιαζομαι
στις σκεψεις τους,
εχει καιρο να βαλω την δικη μου καρδια σε λεξεις.
Στραφηκα μεσα μου,να περπατω μες την ψυχη μου μ ενα
φαναρακι και ξεχναγα τουλαχιστον ν αφηνω υστερογραφα,
οτι ειμαι καλα..

...και να μαι... :)

Δεν θα γραψω οτι μου λειψατε γιατι τριγυρνουσα αθορυβα
αναμεσα στα μπλοκς,χαμογελουσα με τις αναρτησεις
των καρδιων...και γελουσα με τον εαυτο μου που οταν
τυγχαινε να σταματησω σε κανενα ξωκλησακι αναβα
ενα κερι και ψυθιριζα μεσα μου και ονοματα μπλοκερς

....μου ελειψε η επι-κοινωνια ομως... πολυ

Καλη αρχη λοιπον ψυχη μου....οπως στην πρωτη εντελως
αναρτηση...
Καλη Αρχη (και παλι και παλι και παλι...)

Χριστος Ανεστη φιλαρακια..!