ασχετα με το τι μπορει να πληγωνε την παιδικη μας ηλικια
καθε βραδυ μας σκεπαζε ενα φως μεχρι να τα γλυκανει ολα
και να κοιμηθουμε γαληνια...
εχω τασεις φυγης και ψαχνω τους παιδικους μου ηλιους...
Πράσινη κλωστή
Πριν από 19 ώρες
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Τα φιλιά μου!...
Καλή μου φίλη,
Οι παιδικοί μας ήλιοι σβήνουν κι εξορκίζουν κάθε, μα κάθε, κακό, που το βλέπουμε σκόνη να διαλύεται και να φεύγει μακριά, αδύναμο, ανύπαρκτο πια. Στον χρόνο και στον χώρο. Δεν είναι φυγή αλλά ζεστασιά και γλυκό αποκούμπι να τους θυμόμαστε:)
Φιλάκια πολλά, να είσαι καλά:)) :)) :))
Κάποιες εικόνες δε σβήνουν απ τη μνήμη απλά ξεθωριάζουν κ εμείς στέκουμε εκεί κοντά τους φοβισμένοι, ανήμποροι να της αποτάξουμε...
εύχομαι οι νύχτες να σε βρήσκουν πάντα πάνω σε όμορφα βαμβακερά σύννεφα που θα απολαμβάνεις την ξενασιά κ μαζί τους θα σβήνεις σιγά σιγά ότι σε πληγώνει κ ότι σε φοβίζει..
εύχομαι να σαι πάντα καλλά κ να χεις στην ψυχή σου φτερά!
Δήμητρα
Δημοσίευση σχολίου