Κοριτσάκι μου,
θέλω νὰ σοῦ φέρω τὰ φαναράκια τῶν κρίνων
νὰ σοῦ φέγγουν τὸν ὕπνο σου.

Θέλω νὰ σοῦ φέρω ἕνα περιβολάκι
ζωγραφισμένο μὲ λουλουδόσκονη
πάνω στὸ φτερὸ μιᾶς πεταλούδας
νὰ σεργιανάει τὸ γαλανὸ ὄνειρό σου.

Θέλω νὰ σοῦ φέρω
ἕνα σταυρουλάκι αὐγινὸ φῶς
δυὸ ἀχτίνες σταυρωτὲς ἀπὸ τοὺς στίχους μου
νὰ σοῦ ξορκίζουν τὸ κακὸ
νὰ σοῦ φωτᾶνε μὴ σκοντάψεις.

Άνοιξε τα παράθυρα
Να δεις τον κόσμο ανθισμένο
Μ’ όλες τις παπαρούνες του αίματός μας
- να μάθεις να χαμογελάς.

"..και τρέμει ο κόσμος τόσο που θέλεις να σκουντήσεις

τον αγκώνα κάποιου φίλου για ν΄ακούσεις μαζί του,

ή τον αγκώνα μιας πέτρας για ν ακούσει και κείνη

να μοιραστείς τη χαρά σου."

"...ώσπου να να νιώσει,

μπαίνοντας ίσα στον ουρανό,

ν αχνίζει το φεγγάρι στον κόρφο του,

ώσπου να κλάψει μια νύχτα από αγάπη για όλο τον κόσμο."

Εἶναι νὰ γίνεις

ὅ,τι ζητάει ἡ εὐτυχία τοῦ κόσμου,

εἶναι νὰ φτιάχνεις,

κοριτσάκι,τὴν εὐτυχία τοῦ κόσμου.

Ἄλλη χαρὰ δὲν εἶναι πιὸ μεγάλη ἀπ᾿ τὴ χαρὰ ποὺ δίνεις.
Νὰ τὸ θυμᾶσαι, κοριτσάκι.

Ρίτσος Γ.