Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2009

Τις τελευταιες μερες περασα αρκετο χρονο στο νοσοκομειο,
ηρθαν οι εφημεριες σιμα και εκαναν το δωματιακι εκει δευτερο σπιτι.
Και απροσμενες στιγμουλες αγγιξαν την καρδια μες την απλοτητα τους.

Επειγοντα και φερνουν μεσα εναν παππου που ενω καθοταν και
περιμενε τη σειρα του εξω,λιποθυμισε.Εγιναν οι πρωτες βοηθειες,
εξετασεις και αναλυσεις ...οτι χρειαζοταν.
Στο τελος καθομουν διπλα στο κρεβατακι του και εγραφα
τα χαρτια του οταν μου ηρθε να τον ρωτησω.

-παππου μου γιατι καθοσουν εξω αφου δεν ενιωθες καλα?
ειχες προτεραιοτητα..

-ε μα ηρθε εκεινο το κοριτσακι που κτυπησε το κεφαλι του
και ειπα να μπω μετα απο εκεινη,και μετα ηρθε η κοπελα
που πονουσε την κοιλια της και ειπα μετα εγω...
μια το ενα μια το αλλο μετα δεν αντεχα και ζαλιστηκα

Σιωπησα και τον κοιταζα μ ολο το σεβασμο που εχει η ψυχη
στην Αγαπη... και εγινε η καρδια μυστικη αγκαλια


Μεσημερακι και περασα απ το παιδιατρικο,βολτα για ξαλαφρωμα.
Εκει ενα αγορακι γυρω στα 6 ετρεχε γελουσε και φωναζε μεσα
στο διαδρομο.Χαμογελασα που τον ειδα και καθισα να τον κοιτω.
Καποια στιγμη με πλησιαζει,βγαζει το στηθοσκοπιο απ τη τζεπη μου,
το φορεσε και πηρε να ακουει μεσα στα γελια του
μια την κοιλια και μια το κεφαλι του.

Τον κοιταζα και χαμογελουσα...με βλεπει.
Eβγαλε τα ακουστικα,τα ανοιγει και περιμενει να σκυψω
να τα φορεσω.Ποιος λεει οχι σε παιδι,εσκυψα.
Μου φορεσε τ ακουστικα και μετα πιανει το κωδωνα
και το βαζει μια στο κεφαλι και μετα στο στερνο μου.
Χαμογελουσαμε και οι δυο.

Ακουσε ο καθενας τις σκεψεις του και τις ανασες
της καρδιας του και πηρε αυτος να συνεχιζει το τρεξιμο
και εγω ανεβηκα στην κλινικη.

Θυμισε κατι που χα διαβασει παλια και δεν θυμομουν ποιος το πε..
πως μπορεις να γνωρισεις τον διπλανο σου μοναχα
στο βαθμο που γνωριζεις τον εαυτο σου...

Βραδυ..μικρες πρωινες ωρες και περπατω αθορυβα μες το
διαδρομο πριν κατεβω κατω να κοιμηθω.
Στα πιο πολλα δωματιακια τα φωτα ειναι εντελως σβηστα
και σε αλλα ενα μικρο κιτρινο φως να γλυκαινει την ατμοσφαιρα.

Τετοιες στιγμες θυμαμαι ενα κομματακι απ το κοκκινο τεμπο..
"μα εγω που ειμαι μοναχα μια σκια π αγαπα να συντροφευει
το πονο,οσο μπορει μια σκια να αγαπα και να συντροφευει.."

Καποια στιγμη ακουω ενα ψυθιριστο ..συγνωμη..συγνωμη...
μπαινω μεσα στο δωματιο και ενας παππους καθοταν στην καρεκλα
του.Ασπρα μαλλια απ τα χρονια και ασπρη επιδερμιδα απ τη λευχαιμια.

-Με βοηθας να ξαπλωσω σε παρακαλω?

Χαμογελασα και δωσαμε τα χερια,εγυρε στο κρεβατι και μαζεψε
τα χερακια και τα ποδια του κοντα στο σωμα,σαν μικρο αγορακι.
Τραβηξα την κουβερτα και σκεφτομουν τη μαμα μου που μας σκεπαζε
μικρα.

-ο Θεος να εχει ολο το κοσμο καλα,ψυθιρισε

-και σενα να σ εχει καλα παππου μου

-ε εγω εφαγα τα ψωμια μου,ειπε χαμογελωντας μες τη γαληνη του

ανταλλαξαμε χαμογελο και βλεμμα και εσβησα τα φωτα
καληνυχτα/καληνυχτα

νιωθω πως διψω για κατι που δεν μπορω να ορισω

27 σχόλια:

Margo είπε...

Διαβάζοντας το κείμενό σου ένιωσα να με πνίγει το δάκρυ, όχι από λύπη ούτε από χαρά, απλά η καρδιά μου δεν άντεξε τόση τρυφερότητα που αποζητώ χρόνια τώρα στα όνειρα και στα παραμύθια. Να είσαι καλά...

Katerina είπε...

εγω διαβασα μια συνειδητοποιημενη επιλογή.

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Να είσαι καλά να αντέχεις, να δίνεις πάντα με την ίδια απλότητα και απλοχεριά. Οι στιγμές στα νοσοκομεία είναι απίστευτα δώρα μερικές φορές.Διψάς για κάτι που δεν γνωρίζεις ακριβώς;Μήπως είναι η σοφία της αποδοχής:

Belbo είπε...

Τα λόγια σου μου φτοιάχνουν την ημέρα, δεν ξέρω πως να στο πω διαφορετικά, καλή εβδομάδα να έχεις!

akrat είπε...

στην αθάνατη ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ψυχή...

Άστρια είπε...

Νηφάλια Μέθη μου,

Ανάμεσα σ'έναν όροφο, περπάτησες μεγάλη απόσταση αγάπης. Από το χαμόγελο ενός παιδιού στο χαμόγελο ενός παππού. Και το βήμα σου ελαφρύ δίπλα στον άρρωστο.

Φιλάκια πολλά, καληνύχτα φίλη μου:))

υγ.Μου άρεσαν πολύ και οι φωτογραφίες, ειδικά η τελευταία. Σταγόνα από σταγόνα και μέσα της ν΄αντικατοπτρίζεται ένας πολύ μικρός κόσμος. Όσο ζήσει, δικός της.

ολα θα πανε καλα... είπε...

Πόσο τρυφερή ψυχή έχεις,κοριτσάκι μου,έρχομαι εδώ και είναι σα να κάθομαι για λίγο σε απάγγιο!Και πόσο δένουν οι φωτογραφίες με τα δάκρυα φως με όλο το κείμενο...Χαίρομαι πάρα πολύ που ένας άνθρωπος σαν και σένα κάνει αυτό το επάγγελμα!Να είσαι πάντα καλά και να σου δίνει ο Θεός δύναμη σε ό,τι κάνεις.
Καλημέρα!

Διαβάτης είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Διαβάτης είπε...

" ...νιωθω πως διψω για κατι που δεν μπορω να ορισω ! " ...

Μπαίνοντας στη θέση σου , νοιώθω πως αυτές οι υπέροχες εμπειρίες που συναντάς καθημερινά , ομορφαίνουν τη ζωή και την ύπαρξή σου . Είναι κάποια δώρα Του Θεού προς εσένα . Να χαίρεσαι και να απολαμβάνεις αυτές τις υπέροχες , ανεπανάληπτες στιγμές .

την καλημέρα μου και την αγάπη μου .

Αργυρούλα

σα είπε...

Είναι πολύ δύσκολο να σχολιάσω τις ανθρώπινες εικόνες που περιγράφεις. Προσπαθώ να τις φυλάω παρακαταθήκη στην ψυχή μου, μήπως και με βοηθήσουν να πάω κανένα βηματάκι παραπέρα σαν άνθρωπος...

Ανώνυμος είπε...

Χθες δουλευα νύχτα. Πόσες φορές σε θυμήθηκα... Αυτά που γράφεις είναι τοσο αληθινά κ συγκινουν τη καρδια απευθείας... Υπάρχει πολυ πόνος κ ταλαιπωρία... Να σαι έχει πάντα καλά ο Θεός κ να προσφέρεις γιατι υπάρχει πολύ ανάγκη...
Καλό βράδυ κ καλή υπομονή κ φωτιση στο δύσκολο έργο σου
Δ.

Roadartist είπε...

Polla filakia nefelaki..
na eisai kala.....

Drapetis είπε...

έχει μερες που θελω να σχολιάσω και δεν έβρισκα λογια...πως να ορισεις το συναισθημα που παίρνεις όταν δινεις τοση αγαπη...δεν οριζεται. Συνεχισε, με την βοηθεια του Θεου και αυτη η διψα θα μεγαλωνει :)

Νηφάλια Μέθη είπε...

ευχαριστω πολυ, απ την καρδια μου που περνατε και αφηνετε σκεψεις
και κομματακι ψυχης...
θα επανελθω :)

Νηφάλια Μέθη είπε...

margo μου,
καλως βρεθηκαμε!
οταν διαβασα το σχολιο σου θυμηθηκα μια φιλη που μου χε πει πως ολοι οι ανθρωποι εχουμε αναγκη απο αγκαλια και παραμυθι...ο καθενας με το δικο του τροπο...

να σαι καλα πολυ! :) και σ ευχαριστω που περασες και ευχαριστω που αφησες κομματακι της καρδιας σου..
καλο ξημερωμα να χουμε!

Νηφάλια Μέθη είπε...

μακαρι ocean soul!
μακαρι να ναι συνειδητοποιημενα ολα μας τα βηματα..ακομα και τα στραβα..ολα σε φως οδηγουν..ετσι σκεφτομαι καμια φορα

να σαι καλα και ονειρα γλυκα να χεις!

Νηφάλια Μέθη είπε...

carpe diem μου,

ευχαριστω..μακαρι ολοι μας να εχουμε αντοχες και ελπιδες..

τι να αποδεχτω..? συγχωρα με απου αργω λιγο να καταλαβω..σκεφτομουν διαφορα με το σχολιο σου..το πονο την ασθενεια,το θανατο..την αδυναμια μας ως ανθρωποι τις ελπιδες μας..

σ ευχαριστω που περασες
να σε γλυκαινει αγαπη παντα!

Νηφάλια Μέθη είπε...

χαιρομαι belbo!
μακαρι να ναι ολες οι στιγμες σου φωτεινες και χαρουμενες ακομα και οι πιο σκοτεινες :)

να σαι καλα φιλε μου και καλη αυριανη να χουμε..

Νηφάλια Μέθη είπε...

akrat

ανασες αιωνιου που να αντεχουν στο φως να ναι οι στιγμουλες της ψυχης μας..μακαρι..

να σαι καλα! :)
καλο βραδακι να χεις ευχομαι!

Νηφάλια Μέθη είπε...

αστρια μου,
μ εκανες να δω τη φωτογραφια απ την αρχη και εντελως αλλιωτικα :))

να σαι καλα πολυ ευχομαι
και καθε μερα γιορτη στην καρδια σου..

καλο βραδακι και ονειρα ομορφα κι ολοφωτα ευχομαι απο καρδιας!

Νηφάλια Μέθη είπε...

ολα θα πανε καλα,

χαιρομαι πολυ οταν ερχεσαι..
και συ να σαι καλα!

να μας γλυκαινει και να μας δενει αγαπη,αγκαλια σ Αγκαλια ολους

καληνυχτα :)

Νηφάλια Μέθη είπε...

πραγματι δωρο Διαβατη μου,εντελως..
και ειναι φορες που αναρωτιεμαι ποσα φευγουν και ξεγλιστρουν απ τα ματια και την καρδια..

να σαι καλα πολυ,
και ευχαριστω που περνας

καλη δυναμη σε ολα!! :)

Νηφάλια Μέθη είπε...

φιλε μου σα..

καποιοι τυποι σαν και σενα που διψουν για ενα βηματακι...εχουν φτερα να μας σκεπαζουν ολους..

καλη δυναμη!
εισαι στη σκεψη και με τιμας που ερχεσαι απο δω..

Νηφάλια Μέθη είπε...

φιλη Δ. ειχα διαβασει το σχολιο σου και σε σκεφτομουν χτες στην εφημερια :)) αλυσιδα αγαπης..

να σαι καλα,και καλη δυναμη!

φιλια πολλα

Νηφάλια Μέθη είπε...

και συ roadartist μου!

να σαι καλα και γεματη δημιουργια!

Νηφάλια Μέθη είπε...

Δραπετη!
να σαι καλα και ολοφωτος ευχομαι σε μια χωρα που συνεχεια βρεχει :)

καλη δυναμη φιλε μου και υπομονη ευχομαι!

να μας χαριζεται αγαπη και ορεξη να την πλαθουμε στιγμες φωτος..

καλο ξημερωμα!

ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ είπε...

Έχεις ΤΟΣΟ όμορφη εργασία!... Βλέπεις τόση δυστυχία, αλλά μετέχεις και στην ομορφιά που μετράει...

Σε ζηλεύω... μακάρι να μπορούσα να λάβω μέρος κι εγώ!...