Ετυχε το βραδυ της παραμονης των Χριστουγεννων ν αντικαταστησω
μια φιλη στην εφημερια για λιγες ωρες και τα Χριστουγεννα
να εφημερευω. Μ αρεσε που ηρθα λιγο την παραμονη,
κατι απροσδιοριστο εφερνε χαρα και τα εκανε ολα γιορτινα.
Γυρω απο καθε κρεβατι συγγενεις και φιλοι,
γελια και κουβεντες...ολα εντελως ευδιαθετα!

Τριγυρνω στους θαλαμους νιωθοντας πως
κατι ψαχνω αλλα δεν ξερω τι.
Σ ενα δωματιο ηταν ολοι σιωπηλοι και κοιτουσαν τον 89χρονο
παππου μας που ειχε κλεισει τα ματια και εψελνε
Χριστουγεννιατικους υμνους. Σταματησα και τον εβλεπα.
Γλυκαινε την καρδια μου η φωνη και το υφος του προσωπου του.
Οταν τελειωσε και ανοιξε τα ματια γυρνα και λεει

-Ημουν ψαλτης!

Χαμογελασα.. εκανε την ψυχη φατνη

25/12 και νιωθω το νοσοκομειο εκκλησια.
Ολοι ντυμενοι εντελως απλα και στα ματια
λαχταρα για ιαση.. κυλουν ολα αρμονικα.

Καποια στιγμη περασα απο την εντατικη ψαχνοντας μια αξονικη.
Καθοταν η γιατρος στο σαλονακι και ελεγε σε καποιους οτι
ο ανθρωπος τους κοιμηθηκε.Αλλοιωτικη σιωπη και σταλες εντος.
Ο Θεος να αναπαυσει τη ψυχουλα του.

Μαζευτηκα στο δωματιακι οταν ολα ησυχασαν και προσπαθησα
να ζωγραφισω ενα αγγελακι,ακουμπωντας στις γραμμουλες
την εγνοια σε Προνοια Αγαπης