Δευτέρα 28 Ιουλίου 2008

σ αυτο το αερακι της ζωης

ειναι μια οικογενεια ελληνες στο νοσοκομειο,
εδω και καμια πενηνταρια μερες νοσηλευεται το παιδακι
τους στην εντατικη...
και σημερα η πρωτη αξονικη μετα τα χειρουργεια...
και τ αποτελεσματα οχι και τοσο ενθαρυντικα...

η μανουλα του εξω στο διαδρομο να κλαιει οταν περασα
να πω ενα γεια και βρεθηκα χωρις λεξεις...εντελως αμηχανα
να μη μπορω να πω κατι...να κοιτω εκεινα τα ματια απλα
και να δενονται κομπους οι λεξεις μεσα στην καρδια...

και βγηκε απο την εντατικη μια αλλη μανουλα απ το κουβειτ
να αγκαλιαζει την ελληνιδα
και να της μιλα μισα ελληνικα μισα τουρκικα...

πως ο Θεος ειναι μεγαλος...
να μη κλαει και να προσευχεται
και πως προσευχεται και κεινη...

και η ελληνιδα εστω και αν δεν ηξερε αγγλικα ουτε τουρκικα
μεσα σ εκεινη την αγκαλια παρηγορηθηκε...



ειναι η κοινωνια των ψυχων μυστηριο,
πως κρατιομαστε σ αυτο το αερακι της ζωης

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Υπάρχει η μυστική γλώσσα του πόνου που δεν χρειάζεται λέξεις για να γινει κατανοητή .
Συγκλονιστικά ανθρώπινη εικόνα .

ζαφορα είπε...

Είναι ότι είμαστε όλοι από
τον ίδιο Θεό.

Καλό κουράγιο και δύναμη
να έχεις για να μπορείς και
να δίνεις παντού.

Φιλί ζαφορένιο

Βίκυ είπε...

Πενταγράμμο α-γ-ά-π-η, σε μια αρμονία αγκαλιά, που ξέρει διάπλατα να ανοίγει απλά απαλύνοντας ό,τι...

Κι εσύ μαζί!

Νηφάλια Μέθη είπε...

φιλε ανωνυμε,

εχεις τόσο δικιο...! μυστικες γλωσσες π αλλοιωτικα εκφραζονται...

να σαι καλα!
σ ευχαριστω που περνας

Νηφάλια Μέθη είπε...

ζαφορα μου,

ολοι απ την ιδια ανασα γι αυτο τοσο ζυμωμενοι μεταξυ μας,οπως λες!

να σου πω την αληθεια νιωθω τυχερη που γνωρισα αυτους τους ανθρωπους στο νοσοκομειο,ειδικα αυτους...και καθε μερα πιανω τη ψυχη μου να τους θαυμαζει.ειναι η κατασταση του παιδιου τους τοσο μετατρεψιμη εντελως και συνεχεια...και η δικη τους καρδια μια στον ουρανο και μια στη παγωνια της απωλειας.Μετα απο ακομα ενα χειρουργειο αρχισε να δειχνει βελτιωση αυτες τις λιγες μερες. Και κραταω τα λογια της αδερφουλας του..οτι και να γινει μακαρι ο Θεος να κανει το καλυτερο για τη ψυχη του μωρου..οτι και να ειναι αυτο οσο και αν ποναει για μας...

να εισαι καλα και να προσεχεις!
πολλα φιλια!

Νηφάλια Μέθη είπε...

βικυ μου,

παλι ζωγραφιζεις νοτες μεσα σε καρδιες σαν τα παιδακια που χαμογελαστα τους ξεφευγει το μολυβι εξω απ την κολλα και το χαιρονται,φτιαχνοντας ουρανια τοξα στο πενταγραμμο που λες...

δοξα τω Θεω γι αυτο το πενταγραμμο και τις μελωδιες που σιγοτραγουδουν οι καρδιες π αγαπουν
...και η καρδια σου

σ ευχαριστω πολυ,παλι, για όλα

Keep Dreaming είπε...

H psyxi einai toso euthrausti, oso kai to louloudi tis eikonas.

P. Kapodistrias είπε...

Πώς καταφέρνεις να με συγκλονίζεις διαρκώς!...
Προερχόμενος από 50ήμερη εμπειρία νοσοκομείου και με όχι αίσιο πέρας, νύττεις χορδές ευαίσθητες της Ψυχής!...
Συνέχισε έτσι. Άξιόν εστί!

Νηφάλια Μέθη είπε...

"ερασιτεχνη ανθρωπε"

προτιμω να βλεπω το σωμα μας ευθραστο και τη ψυχη να δυναμωνει σε καθε αδυναμια μπροστα στα ματια..αλλιως δεν γινεται...

να εισαι καλα πολυ και καλα να περασεις στις διακοπες σου!!

Νηφάλια Μέθη είπε...

πατερ,

την ευχη σας...ειναι ενας ιερεας που περνα απο το νοσοκομειο..να βλεπατε τι ανασες δινει στις καρδιες των οικογενειων...και παντα εκτος απο τα λογια καρδιας φερνει και κατι...ενα προσφορο,ενα βιβλιο μια εικονα...και ειναι τοσο ανεκτιμητα αυτα...

να στε καλα να φωτιζετε καρδιες στο περασμα σας ..και ειστε τοσο πολυτιμος σε τετοιους διαδρομους..