Πάνε δυο χρόνια και κάτι,στη Μονάδα Εντατικής
Θεραπειας του Ευαγγελισμού.Πρωί,εσυ κοιμόσουν,
έγραφα τα εργαστηριακά σου στο τετραδιάκι μου.
Ήσουν η μόνη ασθενής που δεν βρισκόσουν
σε καταστολή και μ'αρεσε να μιλάμε.
Δυο καρκίνοι,πτώση αιματολογικών.....ουτε καν θυμάμαι
πια τι σε κρατουσε ατελειωτες μέρες εκεί.
Εγραφα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα,με σταμάτησε το
παραμιλητό σου.....
-Πορτοκάλια... Γιαουρτι ....
Η λαχτάρα σου για ζωή κλεισμένη σε δυο λεξούλες,
να σαι καλά..όπου και να σαι...άγγιξες την καρδιά μου
ανεξίτηλα.
..κι ένα κλαρί με φρούτα να μυρίζει ουρανό..
16 σχόλια:
κατι τετοιες στιγμες εκτιμας και τα πιο απλα πραγματα στη ζωη που μπορει να σου δωσουν χαρα!
φανταζομαι η εικονα του ζουμερου, ομορφου πορτοκαλιου να ξεχιλειζει χρωμα κι αρωμα ειναι ενα απο αυτα...
υπαρχουν παντα σπιθς αισιοδοξιας μεσα σε δυσκολες καταστασεις και δεν ειναι καθολου κακο να τις θυμασαι που και που...
καλη σου μερα!!!
Εκτιμάς το φώς αμα βρεθείς στο σκοτάδι.
και στις δύσκολες καταστάσεις καταλαβαίνουμε οτι χαρά μας δίνουν τα απλά πράγματα στην ζωή
...ενα ποτήρι δροσερό νερό, ενα χαμόγελο, μια λέξη...
μακάρι να μη το λησμονάμε οταν περάσουν οι δυσκολίες.
Καλό σου απόγευμα.
Αμήχανα διαβάζω, σε ένα έντονο Πάσχα, που ζωγράφισε εντελώς παραστατικά η βροχή και το φως...
Και τα μάτια μου γεμάτα από εκείνη την ίδια λαχτάρα ζωής, που σε μάτια εντελώς αγαπημένα είδα...
Δύναμη να δίνει ο Θεός και κείνον τον ουρανό να ευωδιάζει...
φιλί
Πολλά φιλούδια!
Με άγγιξε το post αυτό για ιδιαίτερους λόγους.Και θυμήθηκα ένα κείμενο της νεοελληνικής μας λογοτεχνίας,δε θυμάμαι πια ποιού συγγραφέα,με ένα πεινασμένο κοριτσάκι στην Κατοχή που,εξαντλημένο από την πείνα,λίγο πριν τελειώσει τη ζωή του,ψιθύρισε "πατατίτσες τηγανητές!".Ήθελε τόσο πολύ να τις γευτεί αλλά δεν πρόλαβε..
Εγώ θα σταθώ στις δικές σου στιγμές. Και αυτό το ποστ και το άλλο φανερώνουν άνθρωπο ευαίσθητο που δεν τον έχει σκληρύνει η δουλειά που κάνει. Μακάρι να είσαι έτσι πάντα, να μπορείς να αφουγκράζεσαι όσα γίνονται γύρω σου, αυτές τις μικρές στιγμές που μας στιγματίζουν και μας κάνουν πιο δυνατούς, πιο ευαίσθητους, πιο ανθρώπινους. Είμαι σίγουρη ότι δε θα αλλάξεις ποτέ. Και γι' αυτό θα ανταμείβεσαι. Επειδή ακριβώς μπορείς και αφουγκράζεσαι...
Πάνε δεκατέσσερα χρόνια και κάτι,στη Μονάδα Εντατικής
Θεραπειας του Ευαγγελισμού.
......
Ήταν η μόνη ασθενής που δεν πήγαινε καθόλου καλά. Και όμως, οι νέοι μας τότε φίλοι Ραφαήλ, Νικόλαος και Ειρήνη αντέστρεψαν τις απελπισίες!
Αχ, τι μού θύμισες!!!...
una mama και όχι μόνο,
πρώτα να σου πω καλωσόρισες!
σ ευχαριστώ για τα λόγια σου,ύμνος για τη ζωη γεματος αισιοδοξία,έτσι ένιωσα τα λόγια αυτης της κοπελας.
να σαι πάντα καλά και καλό σου βραδάκι!
redhat μου,
έχεις τόσο δίκαιο..τα μικρά και τα απλα γίνονται τα πιο πολύτιμα στις δυσκολίες,μακάρι να τα απολαμβάνουμε πάντα όσο τους αξίζει..
καλό μας ξημέρωμα!
σ ευχαριστω
βικυ μου,
γράφω ευχαριστώ και μου φαίνεται μικρή η λέξη.
Ευχομαι καρδιά γεματη Πασχα..αδιαλειπτα..
να σαι καλά!
καλό ξημέρωμα μενέλαε!
"όλα θα πάνε καλά"
πράγματι μαζί πανε οι δυο εικόνες με το κοριτσάκι..απλα η κοπελα στο νοσοκομειο ανθρωπίνως γινοταν οτι ηταν δυνατον να παει καλά..το κοριτσακι?
μου θυμισες το μεγάλο περιπατο του Πετρου που τον κάναμε στο σχολειο, στο γυμνασιο :)
καλό σου βραδάκι! σ ευχαριστώ που περασες!
ονειρομαγειρέματα μου,
σ ευχαριστώ για τα λόγια σου,μακάρι να είχα ευαισθητη καρδια! καμια φορα σκεφτομαι πως έρχονται τέτοιες στιγμούλες μες την καθημερινότητα μου για να μη χανομαι μέσα στη ρουτινα..και να ξεχνιέμαι..!
να σαι καλά και καλό μας βραδάκι!
π.κ. αυτους τους Αγίους τους
αγάπησα μετά απο παράξενες "συμπτωσεις"..και χάρηκα όταν διάβασα το ποστ σας..
τι να πω..δόξα τω Θεω!
καλή αυριανη!
Χρόνια πολλά, καλό Καλοκαίρι.
Χρόνια πολλά γιώργο!
και καλό καλοκαιράκι!!
Δημοσίευση σχολίου