Καλή Χρονιά...

μ ολα τα καλα του Ουρανου,
την αισθηση οτι και η ανασα μας ειναι δωρο
και να μας κρατα αγκαλια Αγαπημενη
αιωνια στο Φως!

να μας ζησουν δυο κομματακια της καρδιας μας
πολυ φωτεινα...η Βίκυ μας και η Βασιλική μας

Bολτα στο χωριo...

και ασε την ευχουλα στην ανασα

Ετυχε το βραδυ της παραμονης των Χριστουγεννων ν αντικαταστησω
μια φιλη στην εφημερια για λιγες ωρες και τα Χριστουγεννα
να εφημερευω. Μ αρεσε που ηρθα λιγο την παραμονη,
κατι απροσδιοριστο εφερνε χαρα και τα εκανε ολα γιορτινα.
Γυρω απο καθε κρεβατι συγγενεις και φιλοι,
γελια και κουβεντες...ολα εντελως ευδιαθετα!

Τριγυρνω στους θαλαμους νιωθοντας πως
κατι ψαχνω αλλα δεν ξερω τι.
Σ ενα δωματιο ηταν ολοι σιωπηλοι και κοιτουσαν τον 89χρονο
παππου μας που ειχε κλεισει τα ματια και εψελνε
Χριστουγεννιατικους υμνους. Σταματησα και τον εβλεπα.
Γλυκαινε την καρδια μου η φωνη και το υφος του προσωπου του.
Οταν τελειωσε και ανοιξε τα ματια γυρνα και λεει

-Ημουν ψαλτης!

Χαμογελασα.. εκανε την ψυχη φατνη

25/12 και νιωθω το νοσοκομειο εκκλησια.
Ολοι ντυμενοι εντελως απλα και στα ματια
λαχταρα για ιαση.. κυλουν ολα αρμονικα.

Καποια στιγμη περασα απο την εντατικη ψαχνοντας μια αξονικη.
Καθοταν η γιατρος στο σαλονακι και ελεγε σε καποιους οτι
ο ανθρωπος τους κοιμηθηκε.Αλλοιωτικη σιωπη και σταλες εντος.
Ο Θεος να αναπαυσει τη ψυχουλα του.

Μαζευτηκα στο δωματιακι οταν ολα ησυχασαν και προσπαθησα
να ζωγραφισω ενα αγγελακι,ακουμπωντας στις γραμμουλες
την εγνοια σε Προνοια Αγαπης

Ανοιγμα καρδιας και απροσμενος αντικατοπτρισμος
ιδιες ανασες,ιδιοι παλμοι,ιδια βιωματα,ιδια γιατι.
Βρισκω εμενα σε σενα και εσενα σε μενα και αντιλαμβανομαι
τα λογια σου εντελως μεχρι τα καταβαθα μου.
Μια συναισθηση βαθια και ενα μοιρασμα που ποναει.
Αφηνω τα χερια απαλα να σε γλυκανω και θεραπευεται
η καρδια μου.Τα δακρυα σου στα ματια μου τα δακρυα μου
στην καρδια σου.
Κι ανοιγω αγκαλια να σε χωρεσω ολοκληρη,
εχεις δυο ματια που σταζουν αχτινες και ενα χαμογελο ανοιξη,
λες και σε κοιτω πρωτη φορα μετα απο τοσα χρονια.
Θελω να εισαι καλα! Θελω να σαι χαρουμενη και ελευθερη
εντελως μες την αγαπη..και δεν ειναι πως δεν μπορω να κανω
κατι..μπορω να προσευχομαι...

Ποσο μοιαζουμε σαν αφεθουμε,σαν ξεγυμνωσουμε μνημες
και σμιξει το δακρυ...

σαν δυο κερακια το να απεναντι απ το αλλο
και Φως στην Αγαπη!

21/12/08

Εφημερια. Και απ ενα δωματιακι να φαινεται η πολη
απλωμενη και δοσμενη στους ρυθμους της.Πανω στην κλινικη
εγιναν ολες οι δουλειες και κατω στα επειγοντα ησυχια.
Ετσι μαζευτηκα εδω να βαζω τις σκορπιες λεξεις μου
σ ενα τετραδιακι διχως γραμμες,μεχρι να κτυπησει το τηλεφωνο.

Ειναι φορες που περπατω στους διαδρομους και ανασαινει η καρδια
ελπιδα..Αλλες στιγμες αγωνιω και κρυβεται η ψυχη πισω απ την καρδια.

Μια ζυγαρια εντος και μενει μια σιγουρια σε μια Προνοια
που σε κανει να στερεωνεις κερακια στα κυματα.

Κοιτω τις σταλες του ορου και δροσιζεται η καρδια μου.

Πως να το κανουμε ερχονται Χριστουγεννα...

ψευτιες

πρεπει να ημουν 2-3 δημοτικου τετοιες μερες
οταν αστειευομενος ο νονος μου,μου ειπε οτι
το τηλεφωνο του Αη Βασιλη ειναι το 199
(αστυνομια Κυπρου).

Δεν ειπα κατι..μονο ενα μεσημερι που ηταν ολοι

μαζεμενοι στην κουζινα της γιαγιας πηγα στο σαλονι
σχηματισα τον αριθμο και μ ολη την παιδικη μου
αθωοτητα ζητησα να μιλησω με τον Αγιο Βασιλη.

-ο ιδιος ...ακουστηκε απ την αλλη γραμμη..
(ειχε κεφια ο αστυνομος)

και αρχισα να λεω πως με λενε,που μενω και πως

ηθελα ενα κοκκινο ποδηλατο..μιλησαμε αρκετα
ρωτησε κιολας που ηθελα να αφησει το δωρο και
του χα πει διπλα απ την πολυθρονα που ειναι απεναντι
απ το τζακι.
Ευχαριστησα,κλεισαμε και πραγματι τοτε
ηρθε το κοκκινο ποδηλατο που προφανως θα
χα πει και στους δικους μου.
Για το τηλεφωνημα τσιμουδια σε κανενα...

Οταν μετα απο 1-2 χρονια μου ειπαν οτι δεν υπαρχει
Αης Βασιλης...ηταν αδυνατον να το πιστεψω..
"μα αφου μιλησα μαζι του γιατι μου λενε ψεματα?"
Θυμαμαι τον εαυτο μου να καθεται στην ακρη του
κρεβατιου και να αναρωτιεται τι συμβαινει.

Τελικα πηγα στην μικρη μου αδερφη και το μονο
που ειπα..

ειναι ψευτιες αυτα που λενε για τον Αγιο ενταξει..?


ειν τα γενεθλια μου σημερα
γινεται η καρδια μυστικη αγκαλια στο παντου

ευχαριστω

70*7

επιστροφη στην Πατριδα εδω και λιγες μερες,
μπηκε η καρδια μου σε εντελως αλλους ρυθμους και
αγγιζω τα ιδια πραγματα με διαφορετικη αφη.

Σημερα τ απογευμα πηγα στη θαλασσα εκει που αραζα
το καλοκαιρι..εντελως ερημια και ενα κρυο αερακι να με
μαζευει στις φορμες μου..περπατησα λιγο,μια ησυχια
που μ αγκαλιαζε και τρυπωνε μες την καρδια..μια γαληνη..



και πηρα να τρεχω..εκλεισα τα ματια και ετρεχα μ ολη
τη δυναμη που ειχα,μονο ο αερας στο προσωπο και ο
ηχος των κυματων..ετρεχα διχως να πηγαινω πουθενα
ουτε να φευγω απο κατι απλα λες και ξανοιγοταν η καρδια
σε καθε ανασα

μεχρι που σταματησα εντελως κουρασμενη

κι αντικρυσα τη σεληνη να καθρεφτιζεται στη φυγη των κυματων..

θυμηθηκα ενα στιχακι χωρις να θυμαμαι ποιητη...

"κρεμάστη αναστροφα η σεληνη πανω στο χαος το γαλανο

κι ο θεος προσμενει το θεο του σαν ανθρωπος στον ουρανο."

μπηκα στ αυτοκινητο και οδηγουσα ασκοπα,τελικα πηγα

στο χωριο της γιαγιας..περασα απο την εκκλησια

την "Παναγια την Αγγελοκτιστη" σταματησα λιγο και εφερα

στη μνημη εικονες των ημερων,το παιδακι, ο αστυνομικος

οι μανες τους ....προσωπα απο το νοσοκομειο.

να τα κανει ολα καλα για ολους...

και ν αναπαυσει τη ψυχουλα του

και μετα στη γιαγια..καθοταν κοντα στη σομπα και εκανε βελονακι

οταν μπηκα σπιτι της.Αγκαλια φιλι τσαι κεικ...

"οταν καποτε πεθαιναν τα ζωα του πατερα μου εκανε ταμα

να κανει 3 εικονες,3 αποστολους και την μια εικονα μου την εδωσε...

οταν το 74 εγινε η εισβολη ημουν εγκυος 5 μηνων

(το 7 και τελευταιο παιδι της)

πηρα μονο αυτη την εικονα απο σπιτι,κλειδωσαμε και φυγαμε.

Σκεφτηκα να στη δωσω"

ξεχειλισε η καρδια σιωπηλα

κι εγινε η ματια κοινωνια

φευγοντας στ αυτοκινητο επαιζε το τραγουδι που

ακουγεται...

αυτη η αναρτηση για τη roadartist μας που με

καλεσε να παιξουμε το παιχνιδι με τις 7 αληθειες..

..αφηνω απο καρδιας την χτεσινοβραδινη

"μαθε στα ματια μου να διαβαζεις
οσα με λογια δεν σου χω πει..."

"Αν μπορουσες να ακουστεις

θα σου εδινα τη ψυχη μου

να την πας ως την ακρη του κοσμου.

Να την κανεις περιπατητικο αστερι ή ξυλα

αναμμενα για τα Χριστουγεννα-στο τζακι του Νεγρου

ή του Ελληνα χωρικου.Να την κανεις ανθισμενη μηλιά

στα παραθυρα των φυλακισμενων.Εγω

μπορει να μην υπαρχω ως αυριο.

Αν μπορουσες να ακουστεις

θα σου εδινα τη ψυχη μου

να την κανεις τις νυχτες

ορατες νοτες,εγχρωμες,

στον αερα του κοσμου.

Να την κανεις αγαπη."

Νικηφορος Βρεττακος

Εκθεση για το Βυζαντιο στο Λονδινο

παντα κολλαει το βλεμμα στο χερι Της
κι οσο κοιτω εκεινα τα χερακια γινονται λιγο
και δικα μου χερια..μια να κρυβονται, μια να στηριζονται,
μια ν αφηνονται...παντα να βρισκουν ανοικτη αγκαλια...


πως να το κανουμε? ...ειμαστε δικοι Της



Ετσι! τι χαμογελο!
...let it be.. με χαρα και τιποτα αδυνατο!



ξημερωνει γιορτη...

Ελα!

να προσπαθουμε να μαζεψουμε αχτινες

και το φως ολοενα να μας χαριζεται

γλυκοφωνη σιωπη..

"Κανενας απ τους δυο σας δεν μιλα. Μπορει και να μη συλλογιεται
συνειδητα τιποτα.Τοτες ειναι η πιο σπουδαια στιγμη, γιατι η ψυχη
σου λευτερη σαν χελιδονι ξεφευγει κι ανταμωνει την απεραντη
ψυχη του κοσμου και χανεται και χωνευεται μεσα της αδερφικα.
Ομως τις πιο πολλες φορες η ψυχη σου μιλαει με τη Σιωπη της.
Ωστοσο για προσεξε ποσο απαραιτητος σου ειναι ο αλλος ο εκλεχτος,
που καθεται διπλα σου αμιλητος η λεει καπου καπου καμια κουβεντα
για τις τρεχουσες υποθεσεις,μια κουβεντα που ειναι η φτωχη
απολογια του λογικου του για τη γλυκοφωνη σιωπη!
Καμια φορα υστερα απο τετοια συντροφικη σιωπη σηκωνεσαι να
φυγεις και χαμογελας στο φιλο σου, που μαζι μαζι
δεν ειπατε τοσην ωρα τιποτα.
Ομως την ιδιαν ωρα νιωθετε τη ψυχη σας πιο δυνατη,
πιο λευτερη και πιο μεστη.

Γιατι ενα σωρο αληθειες την αγγισαν αλαφρα,
σαν ροδινες πεταλουδες με τα φτερα τους"

η ζωη εν ταφω
στρατης μυριβηλης

και κανε να...

Ματιες Λονδινου

ματιες Λονδινου και ερχονται καποιες μερες Αθηνας...


θελω ν αφησω τα χερια μεσα σε χερια αγαπημενα
και να μιλησουν τα ματια απ την καρδια
ησυχα απαλα και απλα

να χαιδεψει τα εντος γλυκα ηλιος

βαθαινουν τα ματια...

αγκαλια θαλασσα αληθινης παρηγοριας
και βλεμματα δρομος Αγαπης

είναι καποιες ψυχες που αγωνιουν για όλους μας
που νοερα μας παιρνουν αγκαλια,
μας ακουμπουν σε Προνοια
και κρυφα αφηνουν δακρυα...

μιλαει η αγαπη τους στις καρδιες μας
κι αυτοι σιωπουν...

Σιωπουν, βαθαινουν τα ματια τους
και γινονται τριανταφυλλακια...
στο σημερα να θυμιζουν το παντα

Οι μουσικοι της καρδιας μας

ειναι δωρο αυτοι οι ανθρωποι...

πλαθουν αναγκες και φτιαχνουν μελωδιες

ν αναπαυουν καρδιες

και να ταξιδευουν την αγαπη μας




τους αναζητω οταν ακουω μουσικη,βρισκω ενα σκαλοπατακι
και καθομαι ησυχα να κοιτω μια τα βηματα των περαστικων
που συντονιζονται ασυνειδητα, μια την καρδια μου που
απλωνεται στις νοτες,
μια το μουσικο που ταξιδευει δημιουργωντας..

σκεφτομουν αν επρεπε η οχι να βαλω την πιο κατω φωτογραφια,

ισως γιατι ντραπηκα και στη στιγμη του κλικ της,εσβησα τα ματια

και την αφηνω ετσι απλα χωρις λογια...