Αιματολογια

Ακομη και στις πιο σκοτεινες μερες
ειναι ολακερα κομματακια Φως

που ρεουν μες τις φλεβες μας,
αθορυβα

Γι αυτο ψυχη μου κανε τις ορθοπεταλιες σου
σε χαρα,κρατωντας τρυφερα τον πονο

...οπως και να το δεις ο χρονος κυλαει υπερ μας,
φωτιζει στιγμες αληθινες
χαριζοντας ενα μαζι ολογιομο!
.
.
(μοναχα η τελευταια ζωγραφια "υπαρχει",
γεννημα μια βραδιας σε εφημερια που δεν μπορουσα
να κοιμηθω,οι 2 πιο πανω ειναι επεξεργασιες)

ενας Θεος το ξερει...

Βραδυ εφημεριας στη ψυχιατρικη κλινικη και
δεν ξερω αν απλωνεται αυτη η απλη σιωπη και στην δικη σου καρδια.
Απ το πρωι κατι με συνταραξε.Ειχα βαλει τις καρεκλες μας κοντα,
να ναι οι καρδιες μας σιμα και νοερα χαιδεψα το κεφαλακι και την
πλατη της να μπορεσει να μου ανοιξει να περπατησω στη ψυχη της.
Την εβλεπα να ξεδιπλωνει τη καρδια της μες τις λεξεις και σκεφτομουν...
...σκεφτομουν πως ο ανθρωπος ειναι κατι πολυ πιο μεγαλο και βαθυ
απ οτι μπορουν τα δικα μου ματια να δουν και πως τα δικα μου
χερακια ειμαι μικρα για να δωσουν οτι λαχταρα και
διψα μια ψυχη στα καταβαθα της.
Καποια στιγμη ραγισε και εκλαιγε,εκλαιγε τοσο που τα δακρυα
δεν αγγιζαν καν το μαγουλο της,επεφταν σταλες
και κτυπουσαν σαν κυματα στην καρδια μου.
Ανοιξα τα χερια να την κλεισω σε μια αγκαλια
και επιασα τον εαυτο μου να μονολογει
...μα που εισαι Θεε μου...που εισαι...που εισαι;

Βρηκα αποψε πριν κοιμηθω αυτο το ποιημα...
"Με τι πετρες τι αιμα και τι σιδερο
και τι φωτια ειμαστε καμωμενοι
ενω φαινομαστε απο σκετο συννεφο
το πως περνουμε τις μερες και τις νυχτες μας
ενας Θεος το ξερει...

Παμε μαζι κι ας μας λιθοβολουν
κι ας μας φωναζουν αεροβατες
φιλε μου οσοι δεν ενοιωσαν ποτε με τι
σιδερο με τι πετρες τι αιμα τι φωτια
χτιζουμε ονειρευομαστε και τραγουδαμε"

Οδυσσεας Ελυτης "Ηλιος ο Πρωτος"

θελω ν αγαπω*10

Ειναι με παιχνιδιαρικη διαθεση η μπλοκογειτονια
αυτες τις μερες... η kovovlotes η roadartist και το ξωτικο
βαλθηκαν να με μαθουν να μετρω μεχρι το 10
-και ευχαριστω για το σκουντημα...-
(σκεφτομαι πως ισως δικη μας ειναι μοναχα η λαχταρα
ν αγαπαμε, το θελω και η προαιρεση της καρδιας μας...
και αναλογα με τις αντοχες μας χαριζεται η αγαπη)

Εχουμε και λεμε λοιπον...θελω ν αγαπω..

1.θελω ν αγαπω τουτο τον τρυφερο Ουρανο που μας τυλιγει
σε μια στοργικη Προνοια αγαπης...
και τον καθρεφτη του,τη Θαλασσα

2. θελω ν αγαπω εσενα, --τον καθε εσενα--
σ ολες σου τις εποχες (απ το απροσμενο ανεμελο χαμογελο
της καρδιας σου μεχρι τις αστραπες της πληγωμενης αγαπης)
κι οπου τυγχαινει να σε δω καθαρια καταμματα
(στο δρομο, στη σταση, στο μετρο...)

και τον καθρεφτη σου...εμενα

1+1...μεχρι εκει θα μπορουσες να τα χωρεσεις ολα στο Όλον
(και να με χωρεσεις και μενα σε σενα...)
και ταυτοχρονα να τα σπασουμε μαζι μεχρι το απειρο...

3. λοιπον...την αφη απ το χαδι της μαμας μου,
τα χαμογελαστα ματια του πατερα μου,
το αρωμα των μαλλιων της αδερφης μου
και το χερι του παππουλη στα μαυρα που οποτε το φιλω μυριζει
αιωνιοτητα.

4.τα φιλαρακια μου,στιγμες και γελια ,εκδρομες και καφεδακια,
αγρυπνες συζητησεις...ανασες που ξεδιψουν τις καρδιες

5.αγαπω να μαθαινω...με την ψυχη μου,με το σωμα,
τις αισθησεις εντος...να χαιρομαι, ν αναρωτιεμαι, να μοιραζομαι
...ν αφηνομαι

6.αγαπω το αγγιγμα,το χαδι ,
την αγκαλια μεσα σ αγαπη ανυποκριτη και ματια νοτισμενα

7.τα ταξιδια!περα απο τα ορια,που ερχονται ειτε μ ενα χαρτη,
ειτε μ ενα βιβλιο,ενα θεατρο, μια μελωδια...

(η Αννα Βαγενα στο "Αγγέλα Παπαζογλου"....)

8.το ψαρεμα,τις ποδηλαταδες...τα χρωματα και τη μουσικη

9.Αγαπω τα βραδια της εφημερειας...
Οταν σβηνουν τα φωτα,περπατω στους θαλαμους
και ειναι ολοι στα κρεβατακια τους...τοτε αφηνω ευχες και ονειρα
και μαζευομαι στο δικο μου δωματιακι
ν αφεθω στη γευση της γαληνης που φερνει η κουραση

10.αγαπω τη σιωπη ...

υ.γ--να κοιτω καποιον τα λεπτα πριν αποκοιμηθει
υ.γ²--τις σοκολατες...παγωτα και λιχουδιες (λιξιά στα κυπριακα)
....υ.γ3--τα παραμυθια...

οποιος θελει ας παρει τη σκυταλη ;)

(....) ;)

Η roadartist,η kovovoltes και το ξωτικό ειχαν κεφι για παιχνιδι
και με καλεσαν να μαθουμε μαζι μια αριθμητικη ολοφωτη.
Απλα πριν παιξω ανοιγω μια παρενθεση αναμνησεων
(σαν να μοιραζομαι μια σοκολατα στο παγκακι πριν κτυπησει το κουδουνι)

Μαζεψα,που λες 3 ρεπο και ηρθα Κυπρο...
και ψες με ενα φλυντζανι ζεστο γαλα ανοιξα ενα παιδικο
αλμπουμ παρεα με τη μητερα μου στον καναπε.

(εδω τη μερα της βαφτισης μου)

ενα ταξιδι αλλοιωτικο ο εαυτος μας στο χρονο

και αυτες οι ματιες προς τα πισω ειναι ξεχειλες
απο τρυφεροτητα...λες και αγκαλιαζει κανεις
απο την αρχη τον εαυτο του στοργικα...
Χαιρεται την υπαρξη του και το οτι γινεται δωρο
σ αυτους που μες το χρονο τον κρατησαν
με τις φωτεινες και τις σκοτεινες στιγμες του

(στην αυλη του παππου και της γιαγιας)

(...μια οικειοτητα με τα ζωα ειναι εκδηλη)


(καπως ετσι μ αρεσε να κανω τις πυζαμες οταν τις
εβγαζα...και να τριγυρνω μες το σπιτι)


(με την αδερφουα μου και πιο κατω
μες τη στολη του σχολειου) :)

καπου εδω κλεινει η παρενθεση και ερχομαι
σε λιγουλακι στα μαθηματικα που λεγαμε