Πάνε δυο χρόνια και κάτι,στη Μονάδα Εντατικής
Θεραπειας του Ευαγγελισμού.Πρωί,εσυ κοιμόσουν,
έγραφα τα εργαστηριακά σου στο τετραδιάκι μου.
Ήσουν η μόνη ασθενής που δεν βρισκόσουν
σε καταστολή και μ'αρεσε να μιλάμε.
Δυο καρκίνοι,πτώση αιματολογικών.....ουτε καν θυμάμαι
πια τι σε κρατουσε ατελειωτες μέρες εκεί.
Εγραφα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα,με σταμάτησε το
παραμιλητό σου.....
-Πορτοκάλια... Γιαουρτι ....
Η λαχτάρα σου για ζωή κλεισμένη σε δυο λεξούλες,
να σαι καλά..όπου και να σαι...άγγιξες την καρδιά μου
ανεξίτηλα.
..κι ένα κλαρί με φρούτα να μυρίζει ουρανό..